Schrijfster Anne Provoost, afkomstig van Woesten, trekt al jaren langsheen zalen in heel Vlaanderen met een lezing over ‘Kinderen van de IJzer’. Die activiteit wekt telkens heel veel belangstelling. Het thema van Wereldoorlog I blijft ondanks alle voorbije vieringen erg tot de verbeelding spreken: zeker ook het thema dat Provoost in haar boek aansnijdt van de (vooral) vrouwen, kinderen en senioren die toen op de vlucht voor het oorlogsgeweld rond het front vaak in Frankrijk terechtkwamen. Mijn eigen grootmoeder Eliane Verhaeghe vluchtte in het begin van de oorlog naar Limburg, maar haar moeder en vijf zussen belandden in Parijs, waar ze kost en inwoon kregen door breiwerk te verrichten.
Op haar website zie ik dat Anne Provoost al deze lezingen verzorgt sinds 2014. Op 10 februari opnieuw in Woesten voor het Davidsfonds. Het speciale daaraan is wel dat het boek ‘Kinderen van de IJzer’ nog helemaal niet gepubliceerd is. Het zijn dus lezingen ‘in afwachting van het boek’, terwijl de normale gang van zaken doorgaans andersom is: over je boek en de inhoud komen vertellen voor een publiek, nadat het werk is verschenen. Van een aparte, vindrijke marketing- en communicatiestrategie gesproken! Het boek is nu al een succes, en later, als het er effectief is, wellicht nog meer. Zelf trekt de schrijfster er zich niets van aan dat ze al zolang over het boek ‘doet’. Op haar Facebookpagina meldt ze dat ze dit jaar ‘kalm’ verder werkt. Tussen de lezingen door. Ook haar uitgever kan haar niet opjagen. Slimme Anne!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier