Op 11 mei dit jaar was het 25 jaar geleden dat Vermandere ereburger werd van Veurne. Willem werd 85 jaar op 9 februari laatst. Een half jaar ouder dan zanger-ereburger Arthur (Will) uit Brussel, geboren in Veurne. Begin juli 1971 werd Will Tura ereburger, ondertussen bijna 54 jaar geleden!
Maar ik wil het over Willem hebben, al meer dan 50 jaar Steenkerkenaar. Willem is eind juni 2024 gestopt met optreden; dat is lang nadat gewone burger met pensioen gaat op zijn 60ste, 65ste of 67ste, naargelang de overheid het toelaat. Willem was meer dan een liedjeszanger of kleinkunstartiest. Hij was veelzijdig kunstenaar: beeldhouwer, tekenaar, schilder, verteller, humorist, filosoof… Verschillende optredens van de West-Vlaamse bard heb ik meegemaakt: in Haringe, in Diksmuide en in Veurne. Soms zag ik hem langs de straat, in Steenkerke, waar ik wel eens kom voorbijgelopen over het Titanenpad en in de Steenkerkestraat.
“Het is mijn gevoel dat Willem Vermandere ondergewaardeerd is”
Het is mijn gevoel dat Willem ondergewaardeerd is. Hij roeide vaak tegen de stroom in met zijn liedjesteksten. Geen optreden van Vermandere op groot podium met lichtshow op de Markt voor duizenden toehoorders. Hij zong liever in een klein parochiezaaltje over duizend en duizend soldaten. Respect, Willem. Zijn vertellementen tussen de liedjes waren altijd boeiend. Op veel plaatsen staan Willems beelden: de titanen in Steenkerke, de wachters in het Veurnse stadspark; ook aan de Leie, in Lauwe, vind je steen door hem bewerkt. Die beelden (én zijn liedjes) zullen Willem nog lang levendig houden, al nam hij afscheid van zijn publiek.
Ik eindig met Willems afscheidstekst die hij in juli 2024 liet verspreiden, helder verwoord: De verwarring slaat toe tussen mijn rijmen, muziekskes en vertellementen. Dag schoon volk, stel het wel. Speel en zing maar verder en ik… blijf lopen langs de strate.
