Remus!

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft tweewekelijks een inkijk in haar leven.

Ik heb er lang over getwijfeld – eigenlijk jaren – of ik een tweede kat in huis zou nemen. Ik wilde het zo graag, maar vroeg me af welk effect het op Rachel zou hebben, die het al zeven jaar gewend is om hier alleen te wonen. Ik vroeg raad aan mijn dierenarts en hij zei dat het kan mee- of tegenvallen. Omdat ik als een optimist door het leven probeer te gaan, kies ik voor ‘meevallen’. Ik hoorde van verschillende mensen dat als je als tweede kat een kitten in huis neemt, het met Poes Nr. 1 wel goedkomt, zeker omdat Rachel een vrouwtje is dat zich – hopelijk – wat om het kitten zal bekommeren.

“Met dieren net als met kinderen: je zou er alles voor doen”

Ik vond gauw een nestje waarvan de kittens op 20 april zijn geboren. Het zijn vier katertjes en ik ging op zoek naar een naam. Ik deed een oproep op Twitter. Er kwamen honderden reacties, waarbij ‘Ronny’ het meest voorkwam, maar dat vind ik écht geen naam voor een kat. Het is uiteindelijk Remus geworden, naar de stichters van mijn lievelingsstad Rome, Romulus en Remus.

Afgelopen zaterdag mocht ik voor het eerst naar het nestje gaan kijken en een kitten uitkiezen. Tegen de zomer zal Remus hier komen wonen. Ik moet me inhouden om niet te veel speelgoed te kopen, want we weten allemaal dat een kat genoeg heeft aan een kartonnen doos. Ik las dat een kitten te druk kan zijn voor een oudere kat en je ervoor moet zorgen dat ze een plek in de hoogte heeft waar ze zich kan terugtrekken. Ik ben dus van plan zo’n lelijk kattenhuis te kopen. Een vloek in mijn interieur, maar met dieren is het als met kinderen: je zou er alles voor doen.