Profileringsdrang

De nieuwe ambachtelijke KMO-zone op de oude Delabie-site in Marke is een bron van discussie voor CD&V. © JF
Jan Steenhoudt
Jan Steenhoudt Editieredacteur KW Kortrijk – Menen – Waregem

CD&V Kortrijk laat van zich horen. Midden april stapte de volledige fractie nog onverwachts weg uit de Kortrijkse gemeenteraad, uit onbegrip voor de handelswijze van de meerderheid en “het gebrek aan fair play”. Opvallend en historisch, want het was de eerste keer dat een partij dat in Kortrijk aandurfde. Een dikke twee weken later zijn de christendemocraten daar opnieuw. Dit keer staan ze lijnrecht tegenover projectontwikkelaar Hercull.

Het punt van dispuut: de nieuwe ambachtelijke KMO-zone op de oude Delabie-site in Marke. “Niet meer van deze tijd”, noemde fractieleider Vanhoenacker de plannen in de dorpskern, nabij enkele scholen en een natuurgebied. “Politiek populisme”, sneerde schepen van Stedenbouw Wout Maddens (Team Burgemeester). Stevig uithalen heet dat dan. Populistische politici staan immers afkerig tegenover de politieke ‘elite’, waar CD&V, decennialang aan de macht in Kortrijk, theoretisch gezien nog steeds toe behoort.

Opvallend genoeg blijft het ondertussen bij die derde oppositiepartij Groen, die in januari nog aankondigde dat het vanaf 2025 mee wil besturen, (bewust?) oorverdovend stil

Zouden Vanhoenacker en co het interview met de Kortrijkse Sien Vandevelde, de nationale jongerenvoorzitter van CD&V, gelezen hebben? “Soms moet je populistisch zijn om gehoord te worden”, zei ze in deze krant, nog geen drie dagen voor de bewuste gemeenteraad op 17 april.

Luidst roepen

Dat de partij last heeft van profileringsdrang is duidelijk. In de schijn van de lokale verkiezingen over een klein anderhalf jaar is dat logisch, en zelfs begrijpelijk. Het luidst roepen in een oppositie waar ook Vlaams Belang al vier jaar op de banken zit, is bovendien allerminst evident. CD&V realiseerde zich dat inhoudelijke sterkte zich niet altijd in electoraal succes vertaalt.

Opvallend genoeg blijft het ondertussen bij die derde oppositiepartij Groen, die in januari nog aankondigde dat het vanaf 2025 mee wil besturen, (bewust?) oorverdovend stil. Of Groen zere blauwe tenen wil vermijden, laat ik in het midden, maar zo worden de contouren van de partijstrategieën in aanloop naar verkiezingszondag 13 oktober 2024 wel langzaam duidelijk.

Reageren? Jan.steenhoudt@kw.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier