Politieke cinema
‘Leiders, sta op. Kruip op een boot en verlaat deze alleen met een akkoord. (…) Laat de bevolking even met rust.’
Nee, deze reactie komt niet van een radeloze burger die de politiek even niet kan zien of ruiken. Dit is een tweet van Francis Benoit, een West-Vlaamse burgemeester. De CD&V’er uit Kuurne zit duidelijk niet op sociale media om foto’s van katten of geknipte lintjes te delen. En hij mag dan wel een partijkaart hebben, aan het aflezen van debatfiches doet de man niet mee.
‘Ben het beu de pispaal te zijn door een generatie die van politiek een zeikstaal gemaakt hebben’, liet hij de voorbije week ook weten aan zijn volgers. Opvallend, dat zeker, maar toch ook alarmerend. Als zélfs hoofdrolspelers de politieke cinema niet meer kunnen aanzien, wat verwachten we dan van de gewone kijker?
Als zélfs hoofdrolspelers het niet meer kunnen aanzien, wat verwachten we dan van de gewone kijker?
En hou je vast, binnenkort krijgen we weer Groot Nieuws: partij X is de grootste, partij Y wordt afgestraft en politicus Z zowaar de populairste. Volgens kwade zielen is een politieke peiling zelfs de reden voor de huidige malaise binnen Team Jan Jambon. Niet de middenstand, maar de verkiezingskoorts regeert het land…
Mag ik hier nóg een tweet van Francis Benoit delen? Wel, vooruit. ‘Ik richt de politieke partij #blanco op en wat blijkt? Onze partij wordt in #2024 de grootste van het land. Of mag dat niet?’ Geen idee of het mag, maar ik vrees dat de sjerpdrager uit de ezelgemeente gelijk heeft. Een onderzoek naar de politieke interesse bij de burger zou wel eens bloedrood kunnen kleuren. De ene ruzie volgt de andere crisis op. Haalt het enthousiasme van het volk de kiesdrempel nog?
We vragen ons tot slot ook oprecht af: hoe gaat heel die cinema eindigen? Is een happy end nog mogelijk? Ik zou durven tweeten: ‘leiders, sta op.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier