Pleidooi voor asielweek tussen Kerst en Nieuwjaar

© STEFAAN BEEL
Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

Lief hoeven ze niet te zijn voor mekaar en dat ze mekaar voor de voeten lopen, het is nooit anders geweest. Maar het venijn waarmee ze hun taal kleuren en het gif dat ze met hun blik meesturen, daar zouden we ons met zijn allen de komende week doof en blind voor moeten houden. Dat onze regering in lopende zaken een weekje langer blijft duren, daar malen we niet om, daar komt het niet op aan. Bekvechtende politici, blijf de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar weg van het scherm. Want we willen dan een soort van asielweek waarin we bewust alles wat en al wie nodeloos stress veroorzaakt, ruzie genereert, angst of haat aanwakkert, ver van ons afhouden.

Dat stressvrije tijd sommige mensen stress bezorgt is een paradox van deze tijd

En nee, we hebben hiervoor niet alleen politici in het vizier, we houden ook onszelf een spiegel voor. De kerstboomrush, de cadeaustress, het skiweekend en de koopjesjacht de komende weken: we doen het allemaal onszelf aan. We hollen als opgejaagd wild van oud naar nieuw en gunnen onszelf en onze omgeving zelden de tijd om letterlijk én figuurlijk op verhaal te komen.

Vandaar dat pleidooi voor die stress- en jachtvrije week – een asielweek dus – die wij niet alleen voor onszelf willen in het leven roepen, maar die we ook bewust aan de mensen in onze onmiddellijke nabijheid aanbieden.

Als we mekaar nu eens zouden helpen voor een stressvrije Kerst

Van alles wat vanzelfsprekend lijkt, is stressvrije tijd waarschijnlijk nog het moeilijkst van al te bemachtigen. Wie kan nog zeggen dat hij of zij over aardig wat ‘lege tijd’ beschikt? Over tijd die hij of zij niet vooraf heeft ingepland? Niet zo veel mensen, vrezen wij. De hoogste tijd dus voor een planvrije week. Het is niet dat we dat zomaar gratuit in de schoot krijgen geworpen. Het vergt ongetwijfeld wat over en weer gepraat om onszelf en de anderen – familie bijvoorbeeld – die vrijheid te gunnen. Maar ook hier geldt wat we over die regering in lopende zaken zeiden: op dat ene weekje komt het niet, toch? Kortom, het is een week om kuierend te wandelen – letterlijk maar ook figuurlijk van de ochtend naar de avond slenteren – in plaats van al dat gedoe en gespin over sprinten en ultralopen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier