Wat was nu eigenlijk het West-Vlaamse sportmoment van 2025? De voorbije jaren bleek het vaak – het sportarme coronajaar 2020 even niet meegerekend – niet zo moeilijk om te kiezen…
2018: de Europese marathontitel van Koen Naert. 2019: de WNBA-titel voor Emma Meesseman met de Washington Mystics en haar verkiezing tot Most Valuable Player van de sterkste basketbalcompetitie ter wereld. 2021: de olympische hockeytitel van Red Lion Arthur De Sloover. 2022: de tijdritzege en gele trui in de Tour van Yves “I am just a farmer’s son” Lampaert. 2023: de Europese basketbaltitel van zeven West-Vlaamse Belgian Cats. 2024: de vier gouden EK- en WK-medailles van 400 meter-loper Alexander Doom.
West-Vlaamse zekerheid
Eerlijk? Ook nu was het niet zo moeilijk. Koen Naert, Romeo Vermant, Lindsay De Vylder, Glen Cuyle, Shari Bossuyt, Jeline Vandromme, Fran Vanhoutte, Lowiese Seynhaeve en Willem Renders deden hun stinkende best, maar hun prestaties verbleekten bij datgene wat de West-Vlaamse zekerheid van het voorbije decennium in 2025 alweer neerzette: de Belgian Cats, onze nationale damesbasketbalploeg die overwegend uit West-Vlaamse speelsters bestaat.
Er waren die Europese titels in 2023 en 2025, telkens na een zinderende apotheose tegen Spanje – de winnende driepunter van Antonia Delaere op 29 juni van dit jaar paste in een regie waar zelfs Hitchcock niet aan gedacht zou hebben.
“Er waren tranen van afwisselend blijdschap en ontgoocheling. Een rollercoaster van A tot Z”
Maar er was nog veel meer.
Er was die stunt tegen Frankrijk in de kwartfinale van het WK 2018.
Er was die halve finale op het EK 2021, toen Kim Mestdagh op de buzzer scoorde, maar de bal haar hand een fractie van een seconde te laat verliet.
Er was die nipte nederlaag tegen Japan in de kwartfinale van de Spelen in Tokio 2021, nadat de Cats een grote voorsprong uit handen gaven.
Er was die sensationele zege met 27 punten verschil tegen Japan op de Spelen in Parijs 2024, exact het aantal dat de Cats nodig hadden om na hun scheve schaats tegen Duitsland de groepsfase te overleven.
Er was die historische vierde plaats in datzelfde Parijs, al had er in de halve finale tegen Frankrijk veel meer ingezeten.
De Belgian Cats beroeren ons al bijna een decennium met tal van sportieve en emotionele hoogtepunten, met tranen van afwisselend blijdschap en ontgoocheling. Een rollercoaster van A tot Z. Daar zijn we Ann Wauters, Kim Mestdagh, Hanne Mestdagh, coach Philip Mestdagh, Kyara Linskens, Emma Meesseman, Julie Vanloo, Serena-Lynn Geldof, Billie Massey, Elise Ramette, Becky Massey, Nastja Claessens eeuwig dankbaar voor.
En wie weet is the best yet to come, met in 2026 een WK in Berlijn, in 2027 een EK in België, Finland, Zweden en Litouwen en in 2028 de Olympische Spelen in Los Angeles. U kent het verhaal van de taart en de kers?
