Toen ik jong was, kwam mijn vader wel eens thuis met iets totaal onverwachts dat hij ergens op de kop had getikt. Soms was dat een dier, bv. een ezel, pony of Ierse wolfshond, een boot(je), maar soms ook tweedehands transportmiddel of vehikel. Zo waren wij als kinderen plots in het bezit van een tridem of een tandem-fiets voor drie. Als iedereen meestampte, kon je heel hard gaan.
In de samenleving van vandaag is qua transportmiddelen toch ontzettend veel veranderd. De met veiligheidsgordels uitgeruste bakfiets waar ik mijn verre buurvrouw haar kinderen een tijd terug haar kinderen naar school zag vervoeren, zag je vroeger hooguit misschien in Nederland-fietsland. En waar zijn alle ‘mobylletjes’ en andere brommertjes gebleven, die waren er vroeger toch veel meer? Nu zie je bijna enkel nog van die kleine Honda’tjes. Gelukkig bij ons nog weinig elektronische steps in ons straatbeeld, want ons stadscentrum is hiervoor veel te verkeersonveilig. En de visuele vervuiling die je in veel steden, zoals Ieper, aantreft door achtergelaten of omgevallen steps, kunnen we wel missen als kiespijn.
Ik vermoed dat nu meer gefietst wordt dan vroeger, wat enkel positief is natuurlijk. Wel altijd opletten voor de high speed-fietsen, die aan 50 km/u in je rug opduiken. Bewegen is gezondheid. Rond nieuwjaar sprak ik met een huisarts, die haar patiëntbezoeken aflegt met een elektrische fiets. Al was het in dit geval een dokter in Dendermonde, regio met veel files, en niet een plattelandsstreek als de onze…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier