Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Ik wens niet alleen jou als lezer, maar iedereen in deze wereld een jaar vol empathie, solidariteit en menselijkheid toe. Zodat wanneer jij of iemand anders hulp nodig heeft, er altijd een hand wordt uitgereikt, dat er altijd iemand is die je wil helpen.
2023 was voor velen een hard jaar. Een financieel uitdagend jaar voor de één, een jaar dat de gezondheid op de proef stelt bij de ander, een jaar waarin we afscheid moesten nemen van dierbaren of waarin het leven gewoon even teveel werd. Het werd een jaar waarin verschillende landen werden verscheurd door oorlogen en andere werden overspoeld door extreme weersomstandigheden. Kortom, een jaar waarin heel wat mensen hulp nodig hadden.
“Niet iedereen in nood krijgt een helpende hand aangeboden”
En die kregen ze niet altijd. Iedereen zag ongetwijfeld al beelden van het geweld in Palestina, Soedan, Congo of Oekraïne. Stuk voor stuk landen waar de bevolking wordt blootgesteld aan mensenrechtenschendingen waardoor ze in mensonterende situaties moeten zien te overleven. Voor hen hoop ik dat onze westerse wereld daadkrachtiger durft reageren en de mensenrechtenverdragen en het oorlogsrecht te allen tijde zal verdedigen. Want dat verdienen zij, maar ook wij. Want waar trekken we anders de grens als hier een oorlog zou ontstaan?
Ik hoop dus dat empathie en menselijkheid terugkeren. Dat we in België meer aandacht hebben voor wie hier eenzaam is, in armoede leeft, zich buitengesloten voelt of niet weet waar er hulp te vinden is. Maar ook voor wie niet in België woont, want maar al te vaak zorgen onze westerse belangen ervoor dat de meest kwetsbaren op deze planeet de dupe zijn. Onze honger naar steeds meer welvaart zorgt voor een steeds grotere vraag naar grondstoffen, water en land. Dingen die natuurlijk niet oneindig of overal op deze planeet aanwezig zijn. Je hoort het al, gegeerde goederen waar sommige mensen grof geld voor willen betalen en bereid zijn om met geweld en uitbuiting in hun handen te krijgen.
Ik hoop dus dat wij in 2024 met gebalde vuisten op tafel zullen slaan om deze onrechtvaardige omstandigheden te bekampen. Om te zoeken naar systemen waarin we wel voor iedereen een welvarend leven kunnen voorzien en wel de hand uitreiken naar wie het nodig heeft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
