Mijn dierbaarste bezit

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.

4511. Ik schrok er zelf van: dit is het aantal foto’s dat op mijn iPhone staat. Het zijn weliswaar foto’s genomen over verschillende jaren, maar toch: het is veel. Het voordeel van digitale fotografie en dat zoiets met een smartphone kan, is dat je van alles meteen een foto kunt maken, maar daarin schuilt ook het probleem: je maakt te veel foto’s.

Elk jaar maak ik voor de verjaardag van mijn neefje en mijn nichtje een fotoalbum met de mooiste foto’s die ik het voorbije jaar van hen maakte. Ik zal het doen tot hun 18de en denk dat ik hen daarmee een mooier cadeau geef dan zomaar geld. Zijn foto’s niet de mooiste handlanger van onze herinneringen?

“Zijn foto’s niet de mooiste handlanger van onze herinneringen?”

Naast fietsen is fotografie mijn grootste passie. Dat heb ik meegekregen van mijn vader. Op mijn 14de leerde hij me met zijn, toen nog, analoge spiegelreflexcamera werken. Herinnert u zich nog de filmrolletjes? De meest courante waren die van 12, 24 en 36 foto’s. Je moest dus goed nadenken over welke foto je al dan niet zou maken – je kon niet zoals bij een smartphone hetzelfde beeld verschillende keren vastleggen. Met een smartphone draait het niet meer om geduldig wachten op het juiste beeld, maar om, het meest nog in het geval een selfie, een hele reeks foto’s te maken en daaruit de beste te kiezen, vaak dan nog met een filter op. Dat leidt ertoe dat velen zichzelf fotograaf wanen, terwijl ze dat helemaal niet zijn.

De mooiste herinnering aan foto’s is die van mijn moeder die fotoalbums van ons gezin maakte. Digitaal was verre toekomstmuziek, en dus werden foto’s op lege pagina’s gekleefd. Mijn zus en ik hebben elk zeker vijf fotoalbums, van onze geboorte tot het moment waarop we het huis verlieten. Als men mij vraagt wat het eerste was wat ik zou meenemen als mijn appartement in brand staat, dan zijn het die vijf albums vol prachtige herinneringen. Dank u, ma’tje, om ze met zoveel zorg te maken.