Meeuwen: dragers van ons kust-DNA!

Meeuwen horen bij ons net als de zee, de wind en het zand en zijn dus erfgenamen van het kust-DNA. Eertijds vonden meeuwen hapjes in het kielzog van visserssloepen, maar tijden veranderen en ook zij wennen aan ons modern eetpatroon.

Waar vroeger de keukentafel gold als de plek om samen te eten, vergapen we ons nu aan straatvoedsel. Restjes van bereide schotels worden agressief uit de handen van niets vermoedende toeristen gepikt. Na frietjes, mayonaise of koeken kan een ijsje er ook nog bij, want met een nooit verzadigde maag is een dessertje welkom.

Beter samen leven met de meeuwen dan met de ratten zoals in Parijs

Meeuwen zijn nu niet bepaald lui maar passen zich gewoon aan. Kruimels en restjes liggen overal te grabbel en die slimme, vernuftige dieren hebben een enorm aanpassingsvermogen. Waar ze kunnen, schransen ze hun buikje vol. Gek genoeg zijn ze ook fiere bezitters van een AI-gestuurd agenda.

Huisvuil

Op welke dag en in welke wijk huisvuil opgehaald wordt, weten ze perfect en veranderen de straten, waar grijze zakken loensen, in een stortplaats. In slagorde wachten of toeren ze in de lucht om, van zodra de ‘kust’ veilig is, omlaag te duiken onder het motto: ‘wie het luchtruim beheerst, wint ook de oorlog!’

Al wat eetbaar is, pikken ze uit de zakken. Met een eskadron van een twintigtal partijleden doorprikken en sleuren ze de hele inboedel op straat. De zak van de buren volgt, want variatie op het menu is nodig. Maar wat een ellende als je na het werk thuiskomt. Je hele afval-‘hebben en houden’ ligt op straat, tot de meest intiemste zaken. Effenaf zielig!

Als de vuilkar op feestdagen op stal blijft en de afhaling op een andere dag gebeurt, ook dan slaan ze hun slag alsof ze vooraf gebriefd werden. Meeuwen en mensen zijn van nature verplicht om samen te leven, maar toch, beter meeuwen dan ratten zoals in Parijs.

(Doris Klausing)