Magie

Jan Devriese leeft tussen deadlines. De Brugse stukjesschrijver maakte 45 jaar geleden zijn allereerste artikel, toevallig (of niet?) voor deze krant. Na een lange omzwerving is de cirkel rond en de pen weer thuis. Elke twee weken zal Jan hier wat woorden in een meer dan aanvaardbare volgorde zetten. Hij wisselt af met Laura Schuyesmans, die leeft met een deadline.

Hoezeer je er ook telkens weer naar uitkijkt, je bent iedere keer opnieuw blij dat ze voorbij zijn, die eindejaarsfeesten. Want ze zijn slopend. Is het niet voor je portemonnee, dan wel voor je gezondheid, fysiek en mentaal.

Het kan te veel worden. Eerst juich je omdat je een paar dagen vakantie hebt en verlekker je je al aan de genoeglijke momenten die eraan komen, maar na de zevende smikkel- en smulpartij op rij verlang je naar een dagje magere yoghurt. En vrolijk gezelschap, allemaal goed en wel, maar eindeloze vrolijkheid is heel vermoeiend en wordt op de duur een kwelling. Even niks, even niemand, even stilte, even rust: ook dat is vakantie, toch? Helaas geen tijd voor. Over een kwartiertje moet je alweer naar tante Zus en nonkel Zo. Wéér doen alsof je in maanden niet zulke lekkere kroketten hebt gegeten.

Het kan ook te weinig zijn. Niet dat je er zoveel van had verwacht, van die eindejaarsfeesten, maar dat níémand je heeft uitgenodigd voor een middagje, een uurtje, een drankje, dat hakt erin. Net als de vaststelling dat niemand vrij was op de datum die jij had voorgesteld om bij jou een glas te komen drinken. Of de vaststelling dat iedereen al dood is.

Eindeloze vrolijkheid is heel vermoeiend en wordt op de duur een kwelling

Daar zit je dan, thuis, in je eentje en je zet de tv aan en op alle posten gutst de gemaakte gezelligheid de woonkamer in. Je mailbox puilt uit van de onpersoonlijke reclameberichten over Magische Feesten, maar je hebt niemand om die zogenaamde magie mee te delen — zelfs de kat negeert je. Laat de herrie maar gauw verstommen, zucht je, laten we zo vlug mogelijk overgaan tot de oude, vertrouwde orde van de dag. Geef ons geruststellende saaiheid.

Geen probleem, dat is zo geregeld. Volgende week spreekt niemand er nog van, van die eindejaarsfeesten. Alle aandacht gaat dan naar de winterkoopjes, in de verte staat al iemand met een zotskap op alaaf te roepen, en voor je het goed en wel beseft, is het lente. Scheer alvast je benen.

En maak je borst maar nat. 2024 heeft voor ons nog vele geheimen, maar ook al enkele zekerheden: in maart zijn er verkiezingen in Rusland, in juni in Europa, en in november in de Verenigde Staten. In België mogen wij in juni ook federale en regionale vertegenwoordigers kiezen, en in oktober lokale. In het beste geval kun je dus hopen op een burgemeester die te vertrouwen is. Voorts blijft die enge Poetin beslist aan de macht, zitten we in het vrije westen straks misschien weer met die enge Trump opgescheept, en winnen in België enkele enge partijen de verkiezingen. Prettig jaar, mensen.