Jan Devriese leeft tussen deadlines. De Brugse stukjesschrijver maakte 45 jaar geleden zijn allereerste artikel, toevallig (of niet?) voor deze krant. Na een lange omzwerving is de cirkel rond en de pen weer thuis. Elke twee weken zal Jan hier wat woorden in een meer dan aanvaardbare volgorde zetten. Hij wisselt af met Laura Schuyesmans, die leeft met een deadline.
Laten we eerlijk zijn: ons leven is banaal. We worden geboren, doen min of meer ons best, en gaan dood. En dat is oké. We hoeven ons niet te schamen voor ons alledaags bestaan, voor ons doorsnee gedoe. Als iedereen geniaal zou zijn, zou niemand nog geniaal zijn.
Een enkele keer in ons banaal leven maken we iets uitzonderlijks mee. Iets dat ons amechtig geploeter overstijgt. Iets dat de geschiedenis ingaat. Dan is het zaak om ons daarvan bewust te zijn, om dat moment waarlijk te beleven, te doorleven. Om ervan te – kijk uit, banaal woord – genieten. (Ja, genieten is een banaal woord. We gebruiken het achteloos, we gebruiken het al te vaak, de ware draagwijdte ervan is teloorgegaan, verschrompeld tot een holle kreet. Vooral in de sociale media. Daar krijg je om de haverklap het bevel ‘Genieten!’ Meld je dat je ’s anderendaags een vrije dag hebt? ‘Genieten!’ Laat je weten dat je deze middag een stukje gaat wandelen en daarna misschien ergens een kop koffie drinkt? ‘Genieten!’ Vaak versterkt men dat bevel nog tot ‘Lekker genieten!’ of ‘Zalig genieten!’ Het betekent niks meer. ‘Ik ruim hier zo meteen op, hoor, schat. Eerst even naar het toilet.’ ‘Ja, lekker genieten!’)
“Zo gaat dat nu eenmaal, met sommige historische gebeurtenissen: je vergeet ze. Ze zijn één dag nieuws, één dag historisch. Daarna worden ze geschiedenis”
Vorige zondag hebben we hier iets uitzonderlijks beleefd. Iets om nooit te vergeten, dus. Vorige zondag was de warmste 24 november ooit gemeten. Een verbetering van het vorige record (15,8 graden, in 2003) met twee tienden. Dat was je natuurlijk al vergeten. Zo gaat dat nu eenmaal, met sommige historische gebeurtenissen: je vergeet ze. Ze zijn één dag nieuws, één dag historisch. Daarna worden ze geschiedenis. En eindigen ze hooguit als voetnoot in een beduimeld boekje in de archiefkast van een weertabellenfetisjist – die er wel ‘Lekker genieten!’ bij heeft geschreven.
Wij hebben die onvergetelijke dag gebruikt om een eindje te gaan wandelen langs het kanaal Brugge-Oostende (een aanrader, als je wind mee hebt) en om te ontdekken dat je met de auto niet om de kerk van Houtave heen kunt rijden. Afronden deden we in een sympathieke afspanning, alwaar ik één glas bier dronk en één glas citroenlimonade. Dat glas citroenlimonade bestelde ik tot mijn eigen verbazing – het was beslist van vóór 2003 geleden dat ik dat nog had gedronken. Een tweede glas bier was geen optie. Je hoort en leest de engste berichten over alcoholcontroles, en ik wou het risico niet lopen dat dit een historische dag zou worden wegens mijn eerste positieve blaastest ooit. Maar die limonade, nee, dat was niet echt lekker genieten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier