Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Is jouw batterij ook aan de platte kant? Het lijkt wel of ze steeds moeilijker opgeladen raakt. Ik merk het bij mezelf, maar hoor het ook steeds vaker bij collega’s. Voor de een is het door tegenslagen die zich maar blijven opstapelen, totdat het vat gewoon leeg is. Voor de ander komt het door te veel engagementen en de enorme tijdsinvestering die dat vraagt. Soms wordt een jaar dan ineens té pittig. Of misschien behoor jij tot de groep die het moeilijk heeft met de voortdurende stroom van beelden van onrechtvaardigheid, die ons dagelijks overspoelen en een diepe indruk nalaten?
Bij mij is het een combinatie van al die dingen. Ik heb twee zware campagnes achter de rug, vecht voortdurend tegen m’n chronische ziekte en krijg onafgebroken beelden uit Palestina en Libanon te zien. Voeg daar de werkdruk van de afgelopen maanden aan toe en het is niet verwonderlijk dat ik uitgeput ben, net nu de donkere, koudere, nattere maanden voor de deur staan. Iedereen in mijn omgeving zag de bui al hangen, inclusief mezelf, maar toch had ik gehoopt eraan te ontsnappen. De herfst- en wintermaanden hoeven echter niet per se troosteloosheid te brengen. Ze kunnen net gezelligheid, warmte en rust brengen. Al laat het gebrek aan zon op je gezicht sowieso zijn sporen na.
“Wie kijkt nu niet uit naar zo’n knus moment in de zetel met een warme tas chocomelk of soep terwijl het water buiten met bakken uit de hemel valt?”
Wat doe ik eraan? Ik probeer mijn batterij op te laden door extra rust te nemen, zowel fysiek als mentaal. Soms is dat een avond doorbrengen onder een dekentje of in bad met een goed boek of goeie serie, want wie kijkt nu niet uit naar zo’n knus moment in de zetel met een warme tas chocomelk of soep terwijl het water buiten met bakken uit de hemel valt?
Even goed probeer ik nog bewuster te bewegen in deze periode, want een wandeling in de natuur in volle herfstkleuren of een stevige fietstocht werkt verfrissend. Net zoals een leuke avond met vrienden met een gezelschapsspel en lekker eten wonderen kan doen om je gedachten te verzetten. Het zijn misschien kleine dingen, maar ze maken écht een verschil in je zoektocht naar meer energie.
En jij? Heb jij nog tips tegen de herfstdip? Misschien zorgen we samen wel voor nieuwe manieren om onze batterijen op te laden voor de winter begint.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier