“Knack Roeselare is de onverwachte maar terechte kampioen”

Na de transferbewegingen in het tussenseizoen bij vooral Lennik en Maaseik en de ‘aanval’ die van daaruit werd ingezet om Knack Roeselare -na drie opeenvolgende kampioenenseizoenen- van een vierde titel op rij te houden, kreeg Knack bij de aanvang van het seizoen niet onmiddellijk het predicaat van nieuwe titelpretendent mee.

Een rol als underdog leek voor dat Knack weggelegd. En toen Lennik de normale competitie nadrukkelijk domineerde , gaf dat Lennik wel duidelijk zijn visitekaartje af als toekomstig kandidaat-kampioen.

Tot Lennik in de play-offs aan het zwalpen ging en we een wonderbaarlijke hergeboorte van Maaseik meemaakten. Met dank aan coach Castellani die van Maaseik opnieuw een hecht en weerbaar team wist te maken. Een team dat, mede door het dipje van Knack in de laatste play-off-wedstrijden, toen als dé kandidaat-kampioen bij uitstek werd opgevoerd.

Maar het draaide helemaal anders uit. Underdog Knack Roeselare kwam zijn dipje te boven, piekte blijkbaar op het juiste moment en is de terechte kampioen na play-off-finales die kwalitatief wat tegenvielen. Door de suprematie van Knack, door Maaseik dat -naarmate de finalewedstrijden vorderden- zijn weerbaarheid verloor en dan maar ongenadig werd afgemaakt door een Knack dat zijn finalewedstrijden op een constant en heel degelijk niveau afwerkte.

Met vier titels op rij haalt professor Rousseaux zijn Grote Gelijk

Met een schitterende teamprestatie (wat een teamspirit straalt die ploeg toch uit!). Met foutloos volleybal in de eerste sets van de thuiswedstrijd. Met uniek verdedigend werk van Dejonckheere in die thuiswedstrijd. Met Orczyk (oersterk met die zware linker) en D’Hulst (wat een progressie tijdens de finalewedstrijden) als de revelaties. Met de onvolprezen Tuerlinckx die er vanop de opslaglijn (weg met die floats, leve de zware bananenopslagen) en aanvallend met kop en schouders boven uitstak. Met tactische ingrepen van Rousseaux : Verhanneman amper aan het werk, wel Gertjan Claes en in de eerste finalewedstrijd verrassend maar met succes Sanderson. Het leidde allemaal enkel tot spanning en gelijkopgaande strijd in de eerste finalematch. Maar daar zette kapitein Tuerlinckx met twee aces in de vijfde set (cruciaal moment in de play-off-finales!) Roeselare meteen op het goede spoor. Daarna was Knack aan zet en kwam de vierde titel op rij nooit meer in gevaar. En haalde Knack die vierde titel ongetwijfeld makkelijker binnen dan het zelf bij de aanvang van de finales had verwacht.

Emile gaf zijn criticasters inmiddels aardig lik op stuk

Met dank ook aan ‘professor’ Rousseaux, bij zijn aanstelling vier jaar terug door sommigen kritisch bekeken als de volleybalprofessor zonder clubervaring op het hoogste niveau. Emile gaf zijn criticasters inmiddels aardig lik op stuk. En afgelopen woensdagavond was het geen fysiek en mentaal uitgetelde Rousseaux (zoals aan het einde van vorig seizoen) die we te zien kregen. Wel een ontspannen coach die grapte en dolde met zijn spelers. Die om supportersaandacht vroeg voor de afscheidnemende Paulides, voor Stijn D’Hulst, voor Piotr Orczyk….en dan zelf als een volleerde ‘star’ de ganse zaal groette met telkens een diepe buiging over de kampioenenschaal heen.

Benieuwd of Tuerlinckx opnieuw kiest voor zijn vertrouwde en zekere omgeving in plaats van het buitenlandse en onzekere avontuur

Met die Roussaux gaat Knack nog enkele seizoen door. Net als met de ruggengraat van de ganse ploeg. De toekomst lijkt verder verzekerd, hoewel er deze keer voor kapitein en uitblinker Tuerlinckx aanbiedingen zwaaien vanuit heel Europa. Benieuwd of hij opnieuw kiest voor zijn vertrouwde en zekere omgeving in plaats van het buitenlandse en onzekere avontuur. Zal wel zeker?

Want Maaseik, Lennik, Antwerpen en andere challengers moeten volgend seizoen opnieuw op zoek naar een oplossing om de titelrally, waarmee Knack bezig is, te stoppen. Dat Knack Roeselare zich al jaren als een standvastige , solide en financieel correcte club heeft ontwikkeld, speelt allemaal mee bij spelers om er zich als een hecht team (mede de verdienste van de trainers en de ganse omkadering) thuis te voelen.

One team, one family… in Lennik en Antwerpen hebben ze nog veel werk voor de boeg om die stabiliteit en filosofie te realiseren. Bij Maaseik maakt Mathi zich sterk dat Castellani het tij kan doen keren. Maar met welke spelersgroep?

Bij Knack komt het er op aan de continuïteit te verzekeren. Maaseik 14 titels , Knack 10 titels. Er is nog een weg te gaan….benieuwd wie ze bij Knack nog als versterking uit hun hoed toveren!