Karl stuurt een brief naar wielerfan August L.: “Het stoort mij niet dat je me op fouten wijst. Het geeft me zelfs rust dat iemand waakt”

Karl Vannieuwkerke schrijft aan de vooravond van de Vlaamse voorjaarsklassiekers een brief naar August L., een notoire wielerfan die wel vaker opduikt in de mailbox van Karl. Guustje kan reageren via karl@kw.be.

Beste Guustje,

Deze aan jou gerichte brief heeft een kader nodig om te verhinderen dat de KW-lezer verdwaalt. Eigenlijk heet jij August L. en ben je afkomstig van Leuven. Dat besluit ik toch uit de mails die je me verstuurt en dat zijn er best veel. Ik heb ze nog eens nageteld. Je stuurde me een eerste schrijven op 3 april 2017 en maandag zat epistel honderddrieënveertig in mijn mailbox. De gemiddelde lengte van een mail schat ik op een dubbele A4.

Ik weet weinig over je, Guustje, jij duidelijk veel meer over mij. Maar kijk. Zonder je te kennen heb ik een vertrouwd gevoel. Als ik een mail van je zie opflikkeren, is mijn eerste reflex: ‘Ah, Guustje is daar!’ Guustje kan een kickbokser van 35 jaar zijn, maar Guustje kan evengoed een leraar op rust zijn met een overschot aan tijd.

Het tweede lijkt me logischer. Je verklapte me nog nooit je gezinssituatie of je leeftijd. De paar keer dat ik ernaar vroeg, danste je rond de brij. Je volgt echt alles van wielrennen, mist geen seconde van omkaderingsprogramma’s en herkent elke coureur minstens even snel als de gemiddelde wielercommentator of -analist. Zo liet je niet na om me erop te wijzen dat ik vorig jaar tijdens de Ronde van Vlaanderen Heinrich Haussler en Fred Wright een tijdje door mekaar haalde.

Je had gelijk. Mea culpa. Als ik je dan uitleg dat je thuis in een zetel veel sneller renners herkent dan in een commentaarcabine op een klein scherm en tal van andere factoren waar je rekening mee moet houden, toon je begrip. Maar het stoort mij niet dat je me erop wijst. Het geeft me zelfs rust dat iemand waakt. Dat komt omdat je toon altijd beleefd kritisch en nooit verwijtend wordt. Zij die sturen dat je onzin uitkraamd (sic) op kosten van de belastingbetaler bestaan ook. De obligate taalfouten krijg je er gratis bovenop. En het is nu niet dat de dt-regel zo’n ingewikkelde materie is.

Prachtige bewoordingen die een glansprestatie perfect beschreven

Jij bezondigt je nooit of zelden aan taalfouten, Guustje. Ik denk dat je elke mail vijf keer naleest, scant op dubbel woordgebruik en taalkundig oppoetst tot je iets kan versturen waar je zelf voldoening uithaalt. Toen Remco Evenepoel vorig jaar in de Vuelta een paar dagen na zijn val de tegenstand op de Sierra Nevada controleerde zonder over zijn toeren te gaan, schreef je: Koelbloedigheid komt in gradaties, wat Remco vandaag toonde, was de overtreffende trap ervan. Prachtige bewoordingen die een glansprestatie perfect beschreven. Het type tekst dat je niet onmiddellijk zal terugvinden onder het doorsnee HLN-artikel.

Je hebt ook een achilleshiel, Guustje. Je slaagt er maar niet in om de strijd tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert een plaats te geven. Als Mathieu wint verlies je je in vreemde argumenten en verklaringen. Zijn zeges zijn volgens jou nooit verdiend en meestal gestolen. Als Wout van Aert successen boekt, bevind je je dan weer in de roes van een winnaar en ontbreekt het je aan epitheta om de prestaties van je favoriet te omschrijven. Dat laatste is mooi, maar de vijandigheid ten opzichte van de rechtstreekse concurrent vind ik dan weer nergens voor nodig. Dat soort fanatisme heb ik nooit begrepen.

Er is goed nieuws voor zaterdag, Guustje. Wout en Mathieu zijn er niet bij. Je zal onbevangen en zonder overslaand hart naar de koers kunnen kijken, een schriftje bij de hand om elk foutje te noteren. Geniet ervan, want een week later heb je wel prijs. De Strade Bianche wordt een wedstrijd om duimen en vingers af te likken. Er zal niet genoeg plek zijn op het puntje van je stoel om naar de koers te kijken. Dan wordt het jachtinstinct van Wout en Mathieu op de proef gesteld. Dan rijden ze de stenen uit de witte grindwegen tussen de glooiende Toscaanse heuvels.

En ik geef je nog graag een tip mee, Guustje. Op de dag dat het je niet meer uitmaakt wie wint, maar puur van de koers kan genieten, wordt alles nog mooier. Geloof me. Geniet van het wielervoorjaar. Dat gaan wij ook doen. En blijf vooral mailen.

Warme groet,