Karl schrijft een brief naar weerman Frank Deboosere: “Op je laatste werkdag kreeg je terug wat je al die jaren gaf: warmte”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Frank Deboosere. De bekende weerman ging deze week met pensioen. Maandagavond kreeg hij na zijn laatste weerbericht op VRT een warm eerbetoon. Frank mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Frank,

Hoe valt het mee op de eerste dagen van je pensioen? Slaap je nu een uurtje langer? Ga je naar de markt en drink je een koffietje met de dorpsgenoten? Plan je een Lourdesreis in een luxebus? Ik verzin maar iets, Frank. Ben je al een beetje bekomen van het overdonderende afscheid? Want dat was het wel. Meer dan anderhalf miljoen kijkers voor het televisietoestel om naar je eresaluut te kijken. Daar heb je tegenwoordig drie dansprogramma’s op zaterdagavond voor nodig.

De troonsafstand van koning winter, lente, zomer en herfst samen leek het. Er kwam geen einde aan het applaus. Als was je Lionel Messi gespot tijdens een restaurantbezoek in Argentinië. Collega’s en vrienden verdrongen zich om een glimp van je op te vangen. Een aanraking, knuffel of kus was een welgekomen extra. Verdiend overigens. Je oogst wat je zelf hebt gezaaid, Frank. Je kreeg terug wat je al die jaren gaf: warmte. Jouw persoonlijkheid moet helaas ook hebben bijgedragen tot de opwarming van de aarde.

Je jovialiteit kent geen grenzen. Ik kan echt geen kwaad woord over je zeggen. Je was altijd even vriendelijk, hulpvaardig en sympathiek. Ik heb je in de VRT-gangen nooit in een onuitstaanbare gemoedstoestand aangetroffen. Als we wilden weten welk weer het zou worden in de Ronde van Vlaanderen belden we wel even naar jou. Altijd bereikbaar. Zelfs in vakantieperiodes stond je paraat. Moeten we schrik hebben van een naderend onweer op onze Vive le Vélo-locatie in de Franse Alpen? Tussen tien en elf blijft het droog. Maak jullie maar geen zorgen. Frank ten voeten uit.

Wie positief in het leven staat, helpt daarmee niet alleen anderen, maar ook zichzelf, zei je ooit. Een quote om te koesteren.

Je bent net als ik en verschillende generaties in Vlaanderen opgegroeid met Armand Pien. Armand wordt wel eens herleid tot een grote wortel of een gigantische biet, maar ook hij had al door dat je saaie materie maar beter in cadeaupapier wikkelt en er nog een ferme strik rond doet. De mensen willen weten welk weer het zal zijn, maar worden ook graag verrast. Pien verstond die kunst, jij ook.

Je was eigenlijk geen echte weerman, Frank. Maar een volleerde televisiemaker. En dat is vooral een compliment. Je bent iemand die het beheerste om naast de inhoud de vorm te verzorgen zonder in uitersten te vervallen. Je verpakte je weerberichten op een dusdanige manier dat niemand ze wilde missen. Dat is misschien wel de grootste verdienste van je 36-jarige carrière: het toegankelijk maken van weerbulletins zonder dat ze schooltelevisie werden. Je passie en drive waren daarbij onnavolgbaar. Met de wolken, de zon en sterren als vrienden, zoals je het zelf verwoordde, fietste je door het leven.

Snor van het jaar, Wablieft-prijs, ereteken van de Vlaamse gemeenschap. Wat maakt het uit? Je engagement als peter van Kom Op Tegen Kanker was zoveel belangrijker. Al jaren ben je een van de uithangborden van een van de mooiste organisaties in dit land. Je ging en gaat voorop in de strijd tegen de ziekte die helaas ook je zus Paskal te pakken kreeg. Een pijnlijke speling van het lot, maar je moest vooruit. Ook voor haar. Wie positief in het leven staat, helpt daarmee niet alleen anderen, maar ook zichzelf, zei je ooit. Een quote om te koesteren.

Van zodra het weer wat beter wordt, zoek ik nog wel eens iemand om ’s nachts op het strand te wandelen, Frank. Dan vlijen we ons op een dekentje in de duinen om naar de sterren te kijken en ons te verliezen in jouw wereld. Wie weet zien we wel een vallende ster, of twee en worden wensen werkelijkheid. Een even goed en fijn mens zijn als jij zou er een van kunnen zijn.

Warme groet,