Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Primoz Roglic. De Sloveen van Jumbo-Visma stapte woensdag uit de Vuelta na zijn zware val van een dag eerder. Dat maakt de kans wat groter dat Remco Evenepoel straks de Vuelta op zijn naam schrijft. Primoz mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Primoz,
In België zijn we al anderhalve week een beetje gek aan het worden. Remco Evenepoel kan de Vuelta winnen. Maar dat weet je uiteraard. Je was tot dinsdag een bevoorrechte getuige en zowat de enige die ons feestje nog kon verbrodden. Je weet hoe wielergek we zijn in het land waar de wieg van de koers stond. Die titel eigenen we ons in Vlaanderen schaamteloos toe. Maar voor de rest moeten we vaststellen dat we al vierenveertig jaar wachten op een overwinning in een grote ronde. In Slovenië zouden ze er wellicht eens goed mee lachen als ze zouden horen dat wij speciaal voor de kans op een zege in de Vuelta een hele week een wielertalkshow maken op de belangrijkste Vlaamse televisiezender.
“Ik zie echt niet in waar je nog één minuut en 26 seconden op onze landgenoot ging goedmaken, maar ik had het duel wel willen zien”
Jij en Tadej Pogacar trakteerden het Sloveense volk op drie jaar tijd op vijf zeges in grote wielerrondes. Tadej won de Tour in 2020 en 2021, jij de Vuelta in 2019, 2020 en 2021. Onwaarschijnlijke statistieken voor een klein land. Er komt in 2022 geen zesde bij. Pogacar strandde op de dichtste ereplaats in de Tour, jij leek hetzelfde te doen in de Vuelta.
We zullen dus nooit weten of je Remco Evenepoel in de slotdagen nog had kunnen bedreigen. Je opgave doet niets af aan zijn verdienste, het was anders geweest als je op kop had gestaan en in de rode trui had gefietst. Dan had je in Tomares ook die sprong voor acht secondjes niet moeten maken en was je allicht niet gevallen. Speculaties. Als mijn tante wieltjes had, was ze een steekkarretje of een klein autootje.
Niemand wenst je toe wat je overkwam in de Tour (een val over een hooibaal die in de kasseienrit naar Wallers voor de veiligheid langs het parcours stond maar per ongeluk op de weg belandde) en niemand wil je zien vallen in de Vuelta, maar het gebeurt wel vaker dat je op cruciale momenten als een magneet voor onheil fungeert. Je hebt de perceptie tegen, maar je bent geen brokkenpiloot. Zo verdween je vorig jaar uit de Ronde van Frankrijk ten gevolge van het domino-effect nadat Toni Martin het Omi en Opibordje raakte. Op de smalle wegen was ontsnappen gewoon geen optie.
In 2020 viel je dan wel niet, maar je werd door je landgenoot Pogacar op de voorlaatste dag van de Tour uit de gele trui gefietst in de tijdrit naar La Planche des Belles Filles. Alles wat fout kon gaan, liep toen verkeerd. Je bolde over de streep met een pothelm die schots en scheef op je hoofd stond. De antipode van aerodynamica, de metafoor van de totale ontreddering. Ik moest er dinsdag aan denken toen ik je zonnebril zag na je val in de straten van Tomares. Je wist even niet meer waar je was. Het scheelde niets of je vertrok in de verkeerde richting. Confuus zeeg je na de aankomst neer. Toen wisten we dat je queeste naar een vierde opeenvolgende Vueltazege meer dan waarschijnlijk was afgelopen.
Je leek goed om de slotweek in te gaan. Al maakte je zondag op de Sierra Nevada geen verpletterende indruk. Integendeel. Na meer dan vijftien kilometer in het wiel van Evenepoel, die ook al herstellende was van een valpartij, geraakte je niet verder dan veertien seconden bonus. Ik zie echt niet in waar je nog één minuut en zesentwintig seconden op onze landgenoot ging goedmaken in de laatste dagen van de Ronde van Spanje, maar ik had het duel wel willen zien.
Wat veel Belgen zich nu ongetwijfeld ook afvragen: is Wout van Aert voor het WK in Wollongong een concurrent of een ploegmaat kwijt? We zullen het nooit weten tenzij er een wonderbaarlijke genezing komt. Wij hopen het voor jou. Herstel goed en tot gauw. Ik ben ervan overtuigd dat je de wielerliefhebbers nog veel mooie momenten zal bezorgen.
Warme groeten,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier