Karl schrijft een brief naar Paul Gheysens: “Ik ben ook voorstander van tweede kansen, maar niet op deze manier”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Paul Gheysens, eigenaar van voetbalclub Antwerp. De West-Vlaamse ondernemer zorgde deze week voor controverse door de omstreden Marc Overmars aan te stellen als sportief directeur. Gheysens mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Paul,

Soms vraag ik me af of het je iets doet dat je van alle kanten kritiek krijgt. Ofwel maakte je communicatiedienst bij de aanstelling van Marc Overmars als Directeur Voetbalzaken een foute inschatting. Ofwel deden ze dat helemaal niet en zei jij als grote baas: Je m’en fous! Wat de mensen denken en wat de journalisten schrijven, kan me gestolen worden. Ik gok op het tweede.

Je ambitie, eerzucht en dadendrang zijn zo groot dat je op dat vlak het maatschappelijk perspectief uit het oog dreigt te verliezen. Gestuwd als lava uit een superactieve krater streef je doelen na. Meestal met succes. Begrijp me niet verkeerd, Paul. Mijn bewondering voor mensen die vanuit het niets iets verwezenlijken, is groot. En voor jou in het bijzonder. Dat ik je traject met veel aandacht heb gevolgd, heeft alles te maken met onze afkomst. We zijn opgegroeid in aanpalende dorpen. Jij in Sint-Juliaan, ik in Sint-Jan bij Ieper. En dat triggert me. Hoe de boerenzoon uit het kleine Sint-Juliaan een van de grootste bouwpromotoren van het Europese vasteland kon worden. Het leest als een sprookje. De helft van Warschau is van Paul Gheysens, hoor ik wel eens. Overal waar je komt, wordt de rode loper uitgerold en word je met veel égards behandeld. Een gevolg van succesvol zijn. Dat je daarvoor keuzes moet maken die niet altijd op applaus worden onthaald, so be it.

Eigenlijk is er in dit verhaal maar één juiste beslissing, Paul. Op je stappen terugkeren

Vorig jaar hebben we eens samengezeten in de Ghelamco Arena in Gent. Je verblufte me met je visie en je passie. Je bent trots op elk project, gebeten door nieuwe uitdagingen en je streeft perfectionisme na. Dat je ’s avonds met een potlood veel van de grote realisaties van Ghelamco zelf hebt getekend, weten weinig mensen. Maar het is zo. En die gedrevenheid is ongetwijfeld de sleutel tot het succes. Van voetbal zelf weet je niet zo veel, maar dat besef je ook, beste Paul. Daarom wil je je laten omringen door mensen die er wel veel van afweten. Een slimme beslissing. Marc Overmars past in die categorie, maar het is een foute keuze tegen het licht van de tijdsgeest en de onafhankelijkheidsstrijd die vrouwen voeren. Zonder catharsis wordt hij opnieuw in de wereld die hem onlangs heeft uitgespuwd opgenomen. Nog voor het stof is gaan liggen. Ik ben ook voorstander van tweede kansen, maar niet op deze manier.

Dat Christine Mussche, de advocate die zich al jaren opwerpt als baken voor kwetsbare vrouwen, nu plots een 19-jarige jongen die een zwangere vrouw van de fiets sleurde en verkrachtte gaat verdedigen met de woorden: Het is een eenvoudige jongen die een tweede kans verdient!, plaatst veel in perspectief. Normen en waarden hanteren en de rechte lijn aanhouden, het is niet gemakkelijk in de rush naar roem en succes. Eigenlijk is er in dit verhaal maar één juiste beslissing, Paul. Op je stappen terugkeren. Zeggen dat je een inschattingsfout maakte en Overmars opnieuw de laan uitsturen. Het zou je ineens geliefd maken, maar dat ga je niet doen. Je wil stamnummer 1 geven wat het toekomt: glorie en prijzen. Ook al had je liever Anderlecht gekocht, Royal Antwerp Football Club is nu je kind en dat zal je laten groeien tot wat je in gedachten hebt. Een club die elk jaar meestrijdt voor de mooiste trofeeën. Overmars zal je daarbij helpen, maar de sympathie van het publiek zal je op een andere manier moeten veroveren.

Warme groet,