Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Jelle Bataille. De Antwerp-speler verloor dinsdag met 5-0 op het veld van Barcelona in de Champions League. De West-Vlaming en ex-KVO-speler mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Jelle,
Hoe gaat het met je? Al een beetje bekomen van de trip naar Barcelona? Iedereen wist dat het zo kon aflopen, maar je hoopt natuurlijk altijd op een ander verhaal. Voetbalsprookjes tegen Europese grootmachten zijn zeldzaam. Zo’n 2-2 waarmee Club Brugge vier jaar geleden landde op de luchthaven van Oostende na een trip naar Madrid is echt een curiosum. De economische realiteit bepaalt uiteindelijk ook de kwaliteit. Lees: de centen dicteren de resultaten. Antwerp is daar trouwens het mooiste bewijs van. Nog geen tien jaar geleden met schulden in de buik van de tweede klasse, in 2023 bekerwinnaar en kampioen.
Maar goed, terug naar dinsdagavond. Het begon uitstekend. De eerste tien minuten deden me een paar keer kirren van de pret in de zetel. Lef, snelle balcirculatie, een paar controles uit het Champions Leaguehandboek. Jij begon ook geweldig. Een geraffineerde aanname tegen de zijlijn, het betere passingwerk. Jelle is de beste rechtsback van de Jupiler Pro League, had Vincent Janssen zich laten ontvallen in een interview in de aanloop naar de ontmoeting met Barcelona. Na tien minuten moest ik hem gelijk geven en stuurde een whatsappje naar een vriend: Die Jelle Bataille is toch ook wel een hele goede voetballer geworden.
Commentator Aster Nzeyimana vroeg na acht minuten aan Marc Degryse om eens rechtsonder op het scherm te kijken. Daar stond effectief dat jullie zes procent meer balbezit hadden dan de thuisploeg. Een momentopname. Want toen de euforie zich dreigde te installeren, trapte João Felix alle illusies aan diggelen. Nog geen kwartier later stond het 3-0 en had je zelf ook al gescoord. Tegen je eigen doelman. Niets aan te doen. 5-0 werd het. Een rauwe confrontatie met de Champions Leaguerealiteit. Maar ontgoochelingen zijn er om doorgespoeld te worden. Je stond er toch maar. Een kustboy op het kampioenenbal. Een jongen van ’t zeetje tussen de grote namen van Europa. Je mag trots zijn, Jelle.
Door mijn sympathie voor je vader doet het me ook wel wat om jou succesvol bezig te zien
Ik heb je vader Kurt in het begin van mijn carrière vaak geïnterviewd. Toen trokken we met Focus TV wel eens naar SK Eernegem dat halfweg de jaren negentig in bevordering speelde. Jij was op dat moment nog niet geboren. Het talent droop er ook bij je vader in dikke druppels van. En hij was altijd de sappigste om mee te spreken. Leep ook. Bij Bataille zit het achter zijn oren, zeiden ze.
Toen Zwevezele anderhalf jaar geleden de handdoek gooide in tweede nationale hadden we je broer Niels graag naar Diksmuide gehaald. Maar we waren kansloos. Je papa, die ondertussen trainer is in Bredene, claimde hem voor zijn ploeg. Logisch. Door mijn sympathie voor je vader doet het me ook wel wat om jou succesvol bezig te zien. En wie had een paar jaar geleden durven hopen dat je meemaakt wat nu allemaal op je afkomt? De bekerwinst met Antwerp was al geweldig, maar het zondagsschot van Toby Alderweireld in de titelmatch op Genk heeft een perpetuum mobile op gang gebracht. Er wachten minstens nog vijf Champions Leaguematchen. Vijf kansen op eerherstel. En indien dat er niet komt, zal de wereld niet stoppen met draaien. Je bent nog altijd maar vierentwintig jaar. Wie weet wat je nog allemaal zal beleven, Jelle. Gewoon je best blijven doen en alles komt goed.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier