Karl schrijft een brief naar Guido Vandermarliere, de tiende rijkste West-Vlaming: “Respect koop je niet, maar dwing je af. En dat doe je al een leven lang”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Onze reeks ‘De Rijkste West-Vlamingen’ bezorgde hem inspiratie om een brief te schrijven naar Guido Vandermarliere, de bedrijfsleider van sigarenmerk J. Cortès. Guido mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Guido,

Als het over geld gaat, spitsen de mensen de oren. Het voyeurisme in de samenleving is groot. Hoeveel anderen verdienen intrigeert. Het is voer voor gesprekken aan de toog van het café, in de stoel van de kapper of in de wachtrij bij de bakker. Momenteel loopt in deze krant een reeks over de rijkste – of noem het meeste vermogende – West-Vlamingen. Waar is dat goed voor? Het was de eerste bedenking die ik me maakte. Bij nader inzien en bij het lezen van de verhalen kan ik alleen maar concluderen dat de reeks een ode is aan de mercantiele geest van dé West-Vlaming. Jouw familie staat op de tiende plaats in de door Ludwig Verduyn samengestelde lijst. Geschat vermogen: zeshonderd vijfenvijftig miljoen en achthonderd drieëndertig duizend euro. 655.833.000 euro.

Ik herinner me als kind dat de grootste Lottopot 40 miljoen Belgische frank bedroeg. Omgerekend zo’n 1 miljoen euro. Het zette aan tot dromen. Wat zou je doen als je de Lotto wint? Die vraag kwam onder de vrienden vaak terug. Een huis kopen, een verre reis maken en een mooie wagen aanschaffen, waren de meest voorkomende antwoorden. Pientere geesten spraken over investeren in vastgoedprojecten of zich inkopen in een bedrijf. 655 miljoen euro stond dertig jaar geleden synoniem voor 655 keer de Lotto winnen. Dat is twaalf-en-een-half jaar na mekaar elke week. Ontastbaar, niet te vatten. En toch is alles relatief. Voetballer Karim Benzema vertrekt van Real Madrid naar Al Ittihad in Saudi-Arabië om er de komende drie seizoenen 200 miljoen euro per jaar te verdienen. Op die korte tijd kan hij dus het vermogen van de familie Vandermarliere opbouwen door tegen een balletje te trappen. De dolle markt van vraag en aanbod in het voetbal. Jullie hebben er keihard voor gewerkt, dag en nacht. Je vulde geen Lottoformulier in en zat niet op je lui gat te wachten tot de balletjes in de juiste volgorde uit de trommel kwamen. Je kwam maar zover door te volharden, de juiste beslissingen te nemen op de juiste momenten en van zwarte sneeuw witte te maken. Dat verdient alleen maar applaus, beste Guido.

De stem van m’n vader maakt keer op keer een enthousiast sprongetje als hij het over jou heeft

Ik mag niet pretenderen je door en door te kennen, maar ik ken je toch wel een beetje. Je bent een leeftijdsgenoot van mijn vader en studeerde samen met hem aan het Sint-Amandscollege in Kortrijk. Daar is mijn vader nog altijd trots op. Zijn stem maakt keer op keer een enthousiast sprongetje als hij het over Guido heeft. Dat is zukke vint, zegt hij dan terwijl hij zijn duim omhoog steekt. Je was volgens hem een goede voetballer en het feestje toen jullie afstudeerden in de retorica is hem ook bijgebleven. Hij sliep toen blijkbaar in jullie ouderlijke huis in Heestert. Af en toe is er nog eens contact. Zo heb ik jou en je zoon Fredje leren kennen. Achter het zakelijke succes zitten vooral eenvoudige en bescheiden mensen met een groot hart. Mensen die de voeling met het gewone leven nooit hebben verloren en voor wie uiterlijk vertoon er totaal niet toe doet. Integendeel zelfs.

Je geest is nog helder, de zakelijke erfenis in goede en clevere handen bij de kinderen. De passie is tastbaar in elke vezel van de familie. Als ik jou en Fredje bezig zie met de onafscheidelijke sigaar krijg ik spontaan zin om er ook een op te steken in weerwil van een rookaversie. De aanstekelijkheid als fundament van grote successen. Dat is familie Vandermarliere. Als het over geld gaat, steekt jaloezie niet zelden de kop op. Bij jullie valt me het tegendeel op. De gunfactor en het respect zijn groot.

Ik was een paar jaar geleden op een bedrijfsfeest van de Vandermarliere Cigar Family. Iedere werknemer sprak met een opwindende gloed over de pater familias, zijn zoon en dochters. Respect koop je niet, maar dwing je af. En dat is wat je een leven lang gedaan hebt, beste Guido. Geniet van alles wat nog komt. Een goeie sigaar en een paar lukken bij de koffie. Het genot van kleine dingen. Daar draait het om en dat ben je nooit vergeten. Chapeau.

Met warme groet,