Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Omdat ‘De Slimste Mens Ter Wereld’ opnieuw hoge toppen scheert wat kijkcijfers betreft, richt Karl zich deze week tot Erik Van Looy. De quizmaster mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Erik,
Het doet me veel plezier om te zien dat je opnieuw op kruissnelheid bent. Ook in het negentiende seizoen is de populairste televisiequiz van Vlaanderen niet weg te slaan uit de top vijf van de kijkcijfers. Dik 800.000 kijkers en marktaandelen van 45% of hoger. Wie de televisiewereld een beetje volgt, weet dat programmadirecteuren daar een moord voor zouden begaan. En bij Play4 al zeker. Jij, je jury en je redactie zijn de advertentiebrandstof van die zender voor een hele winter. De reclameblokken duren veel te lang, maar in ruil voor een moment van onthaasting zitten we die met plezier uit. En daarom wil ik je bedanken, Erik. Voor ons is De Slimste Mens Ter Wereld een wekelijkse resetknop. Mijn lief en ik zijn door drukke agenda’s niet in de mogelijkheid om elke aflevering mee te pikken of uitgesteld te bekijken, maar geregeld nestelen we ons wel in de zetel om het hoofd leeg te maken. Dan proberen we mee te zoeken naar goede antwoorden, geven we feedback op kandidaten en lachen we ons krom met interventies van de jury. Vooral als Jeroom er zit, laaien de emoties hoog op. Bij Caroline komen er dan kreten van verontwaardiging, bij mij blijft het meestal beperkt tot gegniffel. Zalig. Daarvoor is de televisie uitgevonden. Mensen even alles doen vergeten.
Mensen even alles doen vergeten. Daarvoor is televisie uitgevonden
Ik herinner me mijn eigen deelname aan je quiz nog levendig, Erik. Ook al is het ondertussen vijftien jaar geleden. Ik werd gebeld door Sam Degraeve voor een cafétest ergens op het Zuid in Antwerpen. Het is nu niet dat ik er met knikkende knieën naartoe trok. De Slimste Mens was nog lang niet zo’n hype – al waren de kijkcijfers ook toen al schitterend – als nu het geval is en ik was ervan overtuigd dat ik wel wat antwoorden zou weten. Quizzen was een rode draad in mijn tienerjaren. Met vier vrienden uit Ieper organiseerden wij op woensdagnamiddag, voor de voetbaltraining, vragenronden in een kelder in de Kalfvaartstraat. Legendarische namiddagen waarbij we mekaar de loef probeerden af te steken en twijfelachtige vragen achteraf werden gecheckt in de stadsbibliotheek of in de huisencyclopedie die ieder werkend koppel zich met een blijvend jaarcontract had laten aansmeren door een gladde deur-aan-deurverkoper. Zo ook mijn ouders. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik doorstond de caféquiz met brio, kwam negen keer langs in je studio om uiteindelijk in de ultieme finale mijn meerdere te erkennen in Steven Vanherreweghe en Marc Reynebeau. Een mooie ervaring, maar wat was ik blij dat ik als strever de toorn van Twitter niet moest doorstaan omdat het pas een jaar later werd opgericht. Ik paste dan ook wijselijk toen je me vier jaar later uitnodigde voor de jubileumeditie naar aanleiding van het tienjarig bestaan van je show. Ik had dinsdag een déjà-vugevoel, Erik. Acid maakte zijn opwachting. Toen hij nogal vlotjes meeging in een vraag over het Oedipuscomplex ging er bij mij een belletje rinkelen. Mijn dochter van zestien volgt Acid en ik weet dat hij in augustus een vlog maakte waarin hij het uitgebreid over Oedipus had. Vragen worden al eens gestoken om kandidaten langer te laten meegaan, volgordes van videofragmenten gewisseld ter wille van de spankracht en gemakkelijke fotorondes aangereikt om een kandidaat te laten bijbenen. Ook dat is De Slimste Mens Ter Wereld. Televisie maken is een kunst. En die beheersen jullie wonderwel. Waarvoor dank en doe zo voort, Erik.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier