Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar de mama van Remco Evenepoel. De 22-jarige wielrenner schreef nog maar net de Vuelta op zijn naam en is twee weken later wereldkampioen. En o ja, hij pakte ook nog brons in de tijdrit. Mama Remco mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Agna,
Je kleine vent is groot geworden. Op een paar weken tijd won Remco twee koersen die tot de verbeelding spreken. Vueltawinnaar en wereldkampioen, een intrede in het pantheon van de Belgische sport in nog geen maand tijd. Luik-Bastenaken-Luik was al groot, de Ronde van Spanje en het WK groter en grootst. Al twijfel ik nog over de juiste volgorde. Alhoewel. Een grote ronde winnen is zo complex. Een puzzel met vijfduizend stukken. Als het laatste stukje per ongeluk in de stofzuigerzak is beland, verlies je zo’n onderneming met acht seconden verschil.
We hebben het allemaal weten gebeuren. Het zal voor altijd een delicate balansoefening blijven, want wereldkampioen worden waarbij je de rest van het deelnemersveld degradeert tot luxebehang – en dat is absoluut niet denigrerend bedoeld voor de tegenstand, maar zegt alles over de prestatie die je zoon heeft geleverd – gebeurt nu ook niet elke week. Je mag straks naar alle mogelijke gala’s om een trofee op te halen. Vélo d’Or, Flandrien, Kristallen Fiets, Sportman van het jaar, Nationale trofee voor sportverdienste, Vlaamse Reus, Ket van de 21ste eeuw, Solist van 2022 en we kunnen zo nog wel een tijd door.
Je zoon was in 2022 de beste renner van de wereld en jij zal in kleedjesnood geraken, Agna. Ik heb je de voorbije jaren een aantal keren ontmoet. Een eerste keer op La Plagne Montalbert toen Remco er voor het eerst te gast was in Vive le Vélo. Ik had toen al door dat je een warme vrouw met oprechte gevoelens bent. Jij en je man Patrick hebben geen schrik om jullie emoties ook aan de buitenwereld te tonen. Sommige opinieschrijvers doen daar smalend over. Ik weet niet waarom en vind het net mooi dat jullie zowel bij vreugde als verdriet durven uiten hoe jullie zich voelen.
Zaterdagnacht stuurde je iets over twee een berichtje met de vraag of ik José De Cauwer wilde feliciteren met zijn verjaardag. Hij glunderde toen ik de boodschap overmaakte. Dat je daar op zo’n moment aan dacht. De kritiek die de voorbije jaren Remco’s richting uitkwam, was soms hard en meestal onterecht of toch zeker buiten proportie.
Ik genoot door jou te zien genieten. Het is meer dan verdiend
In zijn eerste profjaren werd hij een paar keer verraden door zijn impulsiviteit of zijn ongebreidelde ambitie die hem uiteindelijk ook maakt tot wie hij is. Het klopt dat hij een paar keer met iets te hautaine gebaren zijn wereldje gestalte gaf. Maar mag het even? Wie daar een tiener op afrekent, mist gevoel voor de realiteit.
Het conservatieve deel van het wielerpubliek – en dat is nog altijd heel groot – kan voetbalgebaren blijkbaar moeilijk plaatsen. Maar Remco is intelligent en assimileert razendsnel. Ik schreef vorig jaar op deze pagina een brief aan Remco zelf. Ik las die nog eens na en zag onder meer dit staan: Als je straks een regenboogtrui wegkaapt of Wout van Aert in een zetel naar de wereldtitel loodst, word je met veel egards ontvangen op het balkon van het Brusselse stadhuis en staan ze je rijendik toe te juichen. De mensen die je nu afvallen helemaal vooraan. Het zal gebeuren met een jaar uitstel.
Remco is een enig kind, Agna. Ik herken het, want ik ben ook een enige zoon. Je hebt hem met de beste bedoelingen in de watten gelegd en bij momenten ongetwijfeld ook verwend, maar wel goed opgevoed. Want zo zijn goede moeders nu eenmaal. Je danste zondag in een witte broek met een regenboogtrui en met veel schwung bij het supporterslokaal in Schepdaal. Ik genoot door jou te zien genieten. Maar ik dacht ook aan Corinne, de mama van Mathieu van der Poel. In de sport gaat het om de medailles en die hebben jammer genoeg twee kanten. Daar weten jullie zelf alles van. Savoureer wat jullie overkomt met volle teugen. Het is meer dan verdiend.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier