Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer bezorgde de politieke impasse hem kopzorgen, net als het misselijk makend taalgebruik in interviews. SP.A-voorzitter Conner Rousseau mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Conner,
Beste King Connah,
Deze brief had evengoed aan Bart, Theo, George-Louis of een paar anderen gericht kunnen zijn. Een politieke voorkeur is me al een aantal jaren vreemd omdat ik het vertrouwen compleet kwijt ben en ik merk dat ik niet de enige ben. Ik kom bij jou uit omdat gevoelens van medelijden en leedvermaak me dinsdagavond op hetzelfde moment overvielen. Ik kon me geen moment in mijn leven voor de geest halen waarop hetzelfde was gebeurd. Jij werd dinsdag als preformateur op de hielen gezeten door een legertje persmensen toen je je naar het hoofdkwartier van Open VLD repte. De bureaus van een andere partij als refuge voor de jongste partijvoorzitter van het land. Het was eens iets anders. Je drukte op de bel en ik dacht dat de deur binnen de drie seconden zou opengaan. Jij ook allicht. Maar niet dus. Je had snel een eerste antwoordje aan de verzamelde media afgeleverd en hoopte op een openzwaaiende deur. Maar dat moment kwam niet, de vragen daarentegen wel. Ze bleven je bestoken. Je deed je best om rustig te blijven. De deur bleef dicht. En toen je nog twee keer had aangebeld, daagde het ook bij jou: “Ik sta hier nu schoon, hé!” In de kantoren van Open VLD lagen ze te schuddebuiken. Een paar kopstukken rolden over het blauwe tapijt met logoprint. Allemaal Lachaerts. Ze zagen je via de deurcamera bestookt worden en schreeuwden naar mekaar: Laat hem maar nog wat langer staan! We zullen eens zien hoe ‘The King’ er zich uitwerkt. Een niet onbegrijpelijke reflex voor wie je volgt op Instagram. Is het niet stilaan tijd om die King Connah gewoon weg te halen van je sociale mediaprofielen en je een volwassen imago aan te meten? Ik zou het je als communicatieadviseur in elk geval aanbevelen. Het zal je geloofwaardigheid alleen maar ten goede gekomen.
Eens de taal de verkeerde kant opgaat, gaat ook het handelen zeer snel verkeerd
De deurscène bij Open VLD kan evenzeer een groot misverstand zijn geweest. Te vroeg of te laat op de afspraak, een medewerker die net naar het toilet moest of de bel die het simpelweg niet deed. Het kan allemaal zijn, maar mijn gedachtegang is gevoed door de manier waarop jullie de voorbije maanden en jaren met mekaar communiceerden. Hitsig twittergedoe, protserige provocaties op Instagram, misselijk makend taalgebruik in interviews en een minachtend en respectloos toontje als het over collega’s gaat. Op de knieën gaan, de mond opendoen en doorslikken. Ik weet dat het jouw woorden niet zijn, maar het was het trieste dieptepunt van de ironiserende taal waarin jullie zich allemaal hebben verloren. De politiek (lees: zij die ervoor staan) is me – en ik vermoed velen – helemaal kwijtgespeeld. Ik luister tegenwoordig nog liever naar een ongestructureerde persconferentie na een veiligheidsraad dan naar een politiek betoog in een duidingsprogramma terwijl ik vroeger zelden Terzake of De Afspraak oversloeg. Het trekt er gewoon niet meer op. Of zoals Angela Merkel het de voorbije week zei: Let op taalgebruik. Taal is voorloper van het handelen. Eens de taal de verkeerde kant opgaat, gaat ook het handelen zeer snel de verkeerde kant op. En dan is ook het geweld niet meer veraf.
Toen je net kwam piepen, dacht ik dat de politiek er een aanwinst bij had. Ook Eric Goens die je deze zomer volgde, fluisterde het in mijn oor: “Talentje, die gast uit Nieuwpoort.” Vooruit, Connor! Plus est en vous (tous).
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier