Beste lezer, ik was op zoek naar inspiratie tijdens een wandeling. Ik zocht me de pleuris naar dat Noorderlicht, maar gaf het op. Plots zag ik de gevel van een mooi kantoor. Fijn dat de eigenaar het pand zo in ere houdt. Mocht wel vaker gebeurd zijn in Poperinge. Dat doet Ieper stukken beter. Ik dacht waarom niet eens een interview àchter deze gevel, met twee ondernemende dames? Waaronder de mijne. Het mocht van de krant en het was oké voor de dames.
“Als je stilzit en nergens aankomt”, verduidelijkte mijn vrouw wel nog. Ik mocht dus op bedrijfsbezoek in Immodroom, waar Delphine haar immozaak runt en mijn vrouw sinds kort haar reisbureau. Mooie combinatie. Op reis naar huizen, en thuis in reizen. Zij blijken dynamische lefgozers in een tijd waarin er zoveel handelszaken verdwijnen. En daar zat ik dan met mijn vraagjes en hun antwoorden. Plots was het er een drukte van jewelste. Ik voelde me er even overbodig als een vruchtbaarheidstattoo op een slappe piemel. Ik deed even mijn ogen dicht om in contact te komen met mijn diepere ik.
Mijn gedachten dwaalden naar ’t verleden en ik zag Mariette Coene voor me die op precies dezelfde locatie exclusieve kledij verkocht. Capriccio heette de zaak, wereldberoemd in Poperinge en omstreken. Het klinkt als een zwoele cocktail. Ik deed mijn ogen weer open. Ik was wat duizelig geworden. Uw columnist is al eens het noorden kwijt en dan blijkt mijn reisagente het juiste kompas. Ze komt van pas. Maar ik liep wat in de weg daar. Inpakken en wegwezen dan maar. Last minute keerde ik nog terug voor een zoen. Aan beide dames, u kent me.