Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Vrij op 8 mei! Zag je deze kreet de voorbije dagen passeren? Wel, het is een oproep om van de achtste mei een officiële feestdag te maken. Eentje die ik dit weekend zelf mee de wereld injoeg…
In het Fort van Breendonk woonde ik een herdenking bij van de verzetshelden uit de Tweede Wereldoorlog. Vijftig uur aan een stuk werden namen en verhalen van verzetshelden voorgelezen. Maar je kon ook luisteren naar getuigenissen over de gruwel die veroorzaakt werd onder het juk van Hitler. Aangedaan door de beelden en getuigenissen verliet ik de plek, maar evenveel was ik onder de indruk van de speeches van mensen die zich ook nu verzetten tegen extreemrechts en zo proberen te voorkomen dat de geschiedenis zich ooit zal herhalen.
“Als je als samenleving geen tijd maakt om je geschiedenis te herdenken, dan riskeer je om fouten uit het verleden te herhalen”
Waarom is het zo belangrijk om van 8 mei een feestdag te maken? Wel, op 11 november vieren we toch ook het einde van Wereldoorlog I? Op die dag nemen we de tijd om onze helden te herdenken, waardoor iedereen wel iets weet over die Groote Oorlog. En daarnaast wordt de Last Post nog elke dag gespeeld in Ieper, zijn er tientallen fiets- en wandelroutes langs plekken waar toen gruweldaden plaatsvonden en we drinken bieren met namen zoals Obuz. Waarom doen we dan niet hetzelfde voor de Tweede Wereldoorlog?
Als je als samenleving geen tijd maakt om je geschiedenis te herdenken, dan riskeer je om fouten uit het verleden te herhalen. Als we die cruciale overwinning op het fascisme wél zouden vieren, dan leer je de symptomen ervan herkennen. Het begint immers nooit met concentratiekampen. Het begint met het opzetten van mensen tegen elkaar, het aanwijzen van een zondebok, het beperken van persvrijheid, besparingen doorvoeren in het middenveld en cultuur, aanvallen op vakbonden, rechters en wetenschappers… Het doet een belletje rinkelen, niet?
Hoog tijd dus om het verzet met onder andere de klimaatjongeren, het middenveld en alle sympathisanten, vakbonden, misnoegde mensen uit kapot bespaarde sectoren zoals de zorg en het onderwijs te verenigen in de strijd tegen extremen. Alleen samen kunnen we het tij keren. Door samen voor empathie te kiezen als fundament voor een warme, solidaire en welvarende samenleving voor iedereen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
