De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.
Allemaal maken we ons zorgen over onze energiefactuur. Allemaal proberen we op onze manier zuinig om te gaan met gas en elektriciteit. In mijn geval is dat: overdag alleen mijn bureau verwarmen, omdat ik daar ongeveer van 8 tot 18 uur zit te werken. De living verwarmen is in dat geval zinloos: ik moet er alleen zijn wanneer ik naar het toilet ga en een tas koffie zet.
Het voelt dan alsof ik van de warmte van mijn bureau in een koelkast terechtkom: onverwarmd is het er 15,4 graden. Kouder dan andere jaren, maar ik denk dat dat komt omdat mijn appartement niet zoals vroeger ingesloten is door warmte: onder mij is er Hans Anders, maar boven mij staat het appartement al een half jaar leeg.
Omdat het in mijn woonkamer zo koud is en ik die niet ga verwarmen om een uurtje te eten, ga ik vaak lunchen in de cafetaria van supermarkt De Weerdt. Daar is het lekker warm en het is goed dat ik wat onder de mensen kom in plaats van de hele dag alleen achter mijn computer.
“Door de hoge energiefacturen ontstaat er misschien meer warmte tussen de mensen”
Maandag zat ik aan het raam. Ik warmde mijn handen aan een kop soep en zat te wachten op mijn croque monsieur, terwijl ik mijn krant las. Op de grote, lange tafel naast mij stond een bordje: gereserveerd. Ik was benieuwd wie er zou komen zitten en dacht dat het leerlingen zouden zijn die na hun examens samen kwamen eten.
Ik had het mis. Het waren geen jonge mensen die plots binnenkwamen, maar ouderen. Ik herkende een aantal van hen: het waren mijn buren van Residentie Adagio. Ze gingen druk babbelend zitten en ik was blij dat die mensen net als ik hun middagmaal niet alleen moesten opeten.
We verfoeien allemaal de hoge energiefacturen, maar misschien ontstaat er daardoor meer warmte tussen mensen wanneer ze de kou van hun huizen ontvluchten om samen te zijn. Zo zie je maar: elk nadeel heeft zijn voordeel.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier