Presentator Xavier Taveirne woont in Brugge en werkt in Brussel. Hij schrijft afwisselend met actrice Liesa Naert een column.
Ik ben terwijl ik dit schrijf met een half oog mijn mailbox in de gaten aan het houden. Op Radio 1 heb ik net een oproep gedaan voor een nieuw programma dat ik voor Canvas ga maken. Een programma waarin we eenzaamheid een stem en een gezicht willen geven.
De reactie is overweldigend. Meestal ben je daar als programmamaker blij mee. Maar elke nieuwe mail is een nieuw verhaal van iemand die zich eenzaam voelt, die er alleen voor staat en niet goed weet hoe hij of zij uit die negatieve spiraal kan geraken.
Misschien kunnen we eindelijk die belofte maken om onze buurman of -vrouw een keer langer dan een halve minuut te spreken
Het zit overal. Bij de 15-jarige tiener die online een heerlijk leven lijkt te hebben, maar alleen op z’n kamer snakt naar écht contact. Bij de mantelzorger die gevangen zit in de zorg van iemand die hij doodgraag ziet. Bij de vier mannen en vrouwen in Brugge die weken dood in huis hebben gelegen voor ze gemist werden. Bij de jongeren die Brihang deed praten over hun gevoelens.
Het zit overal en misschien wel vooral in West-Vlaanderen. Misschien kunnen we wel leren van al die verhalen. Misschien kunnen we eindelijk die belofte maken om onze buurman of -vrouw een keer langer dan een halve minuut te spreken. Blij word ik niet van mijn mailbox op dit moment, maar het is hopelijk het begin van de ommekeer.
Oewist met u?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier