Elke dag begint min of meer ‘t zelfde. Ik sta op. En na een half uur word ik wakker. Strompelend naar het koffieapparaat. Een Philips. Dus is het mijn koffiemachine, het kan er maar zo duidelijk op staan hé. Op tijd ontkalken wel. En dan een heerlijk bakje troost. Heet. Geen Kouwe Egberts. Medebewoners die er ook van drinken, maar durven slurpen, worden onmiddellijk geliquideerd. Geen genade. Ik neem geen gevangenen. En daarna start ik de dag al graag eens met Hebreeuwse gebedsliederen. Ik combineer dit het liefst met Mongools keelzingen. Kent u dit? Het lijkt op het geluid van een didgeridoo, uitgesproken als didzjeriedoe, maar dan gemaakt door de menselijke stem. Steppebewoners gebruiken dergelijke keelzang om met de natuur te communiceren. Zo ook ik, de verkavelingsbewoner. Ik probeer alzo de buurvrouwen te lokken. Alleen liep van mij de eerste keer onze hond onmiddellijk weg en belde mijn vrouw in paniek een ambulance. Plan mislukt. Het is me wat, zo’n eeuwige midlifecrisis. Ik ben al 50 maar dat is nog jong voor mijn leeftijd. En toch is gezondheid een broos gegeven. Dus mag ik ‘s morgens zeker mijn pilletjes niet vergeten. Vitaminen allerhande. Vorige week had ik me vergist en die van mij vrouw genomen. Bittere pilletjes. De volgende dag reeds kreeg ik borstjes. Waar ik dan de hele dag heb aan zitten prutsen. Op mijn werk vroegen ze me er mee op te houden wegens gênant en not done in een commerciële omgeving. Sommige collega’s moest ik van me af slaan. Opdringerige verkopers. Maar ‘t was toch kalm. De wereld van de automobiel bevindt zich in woelige wateren moet u weten. Dit kan volstaan wat betreft de ontboezemingen van uw teerbeminde Philip. En, alles goed met u?