Onlangs konden de medewerkers van deze krant de redactie en drukkerij van Roularta bezoeken. Een aangename ervaring, die mij in een flashback ver terug in de tijd deed belanden: mei 1989.
Bij mijn opleiding communicatie hoorde een stage bij een krant. Zo kwam ik drie maanden terecht op de redactie binnenland van Het Nieuwsblad in Brussel. Ik mocht aansluiten bij een team van een zestal ervaren journalisten. Ik kon persartikels schrijven over algemene onderwerpen zoals de groenteveiling van Sint-Katelijne-Waver, de visserij…, telexberichten verwerken… Allemaal behoorlijk spannend en nieuw. En ik kon het belang van de koffieautomaat ontdekken.
Elkeen had een beetje zijn specialiteit. Zijn, want vrouwen waren er toen helemaal niet bij. Een van hen was een Buffalo-fan, een andere heette Jo, die ook fungeerde als secretaris van de hoofdredacteur. Jo zat op een dag naar een tekst van zijn hand te kijken op zijn computerscherm, samen met een andere collega. Ik kwam erbij staan en na enige tijd zei ik dat een bepaalde passage niet goed zat. En tot mijn verbazing zeiden ze hierop helemaal niets; ik mocht commentaar en kritiek leveren.
Een oudere man, altijd heel vriendelijk en behulpzaam
Het meest bijzondere van de stage was dat ik een paar maanden na mijn verblijf te horen kreeg dat één van hen ontmaskerd was als spion voor de Russen. Een oudere man, altijd heel vriendelijk en behulpzaam, en schrijvend over lucht- en scheepvaart en het leger. Dat was schrikken!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
