De schittering van het gouden trio verblindt

We vroegen vooraf visitekaartjes en we kregen ze. Eentje getekend Hazard, E. Na de rust ingekomen maakte de ster van de Rode Duivels snel duidelijk: gretig, op pakweg 75 % van mijn WK 18-vorm . Hoera! Eentje getekend Witsel, A. Volstaat dat half uur? Was te zien dat het mijn eerste speelminuten waren sedert januari? Regelde al snel weer het verkeer, bracht snel rust in de stuurloze ploeg. Prima! En dan een kaartje met een gouden randje. King Kev. Weergaloze assist, geweldige goal. I’m back! Met Lukaku en assistentie van de twee Hazards, zorgde De Bruyne zowat op zijn eentje voor de ommekeer, beide goals uit een zeldzame geweldige collectieve aanalsactie waren van een ongeziene schoonheid.

Alleen… ze verblinden. Ik snap het niet, hoe die twee momenten van pure klasse – die hebben we – plots alles wat voorafging uitgomden. En er ging heel veel mis, tot de 55ste minuut. Net zoals in de oefenmatch tegen Kroatië als tegen Rusland startten de Belgen lamentabel. Hautain, arrogant – die inspeelbal van Denayer voorop. Een les in passie en gretigheid van de Denen. Die hen overspoelden en na de goal de ene kans na de andere afdwongen. En dat duurde een helft lang. Mertens, Carrasco… onzichtbaar. Meunier, Tielemans, Dendoncker… geen voet aan de grond op het middenveld. Vertonghen en co achterin: wankel, onzeker… Was dat de Europese kampioen in wording…? Indien het aan de rust 3-0 had gestaan, ze konden er niets op zeggen. Het bleef, met veel geluk, 1-0 en gelukkig zorgden die twee klassegoals na de rust plots voor winst en kwalificatie voor de 1/8ste finales. En voor euforie. Misplaatst, als de Belgen nóg eens zo “dramatisch” (dixit Lukaku) een eerste helft afwerken en nog eens tien kansen op één match toestaan en als we eens wat minder geluk hebben (de kopbal van de Denen in de slotfase) halen we niet eens de kwartfinales. Want dat wordt tegen ploegen als Italië, Frankrijk… àltijd afgestraft.

Neen, het gouden trio zal niet élke wedstrijd volstaan. Het mooiste visitekaartje, een collectief hoogstaande prestatie (zoals de Italianen, mogelijke tegenstanders in de kwartfinales, er al twee afleverden) kregen we niet. Eerlijk: ik heb altijd geloofd in de terugkeer van het gouden trio. Maar mijn geloof in de rest is er in de match tegen de Denen niet groter op geworden. En je wordt Europees kampioen met elf niet met vijf.