In België is nog maar 1,03 procent gevaccineerd en toch denken we hier in Kortrijk al volop aan een bevrijdingsfeest. Vanuit onze iglo’s kijken we smachtend naar dat lichtpuntje in de verte, met bier, vrienden, bewegende lijven en een lekkere dansplaat.
Dat gevoel hebben ze in de gemeenteraad goed gecapteerd. Daar wordt al volop gediscussieerd over hoe dat er precies uit moet zien, al is men nog zoekende. “Maar de telefoon staat roodgloeiend”’, verzekert bevoegd schepen Kelly Detavernier (N-VA). “Mensen hebben heel veel ideeën voor evenementen, die we allemaal een plaatsje in de agenda willen geven.”
Anderen willen nog een stapje verder gaan en een nightlifecoach aanstellen. “Die kan met de volledige sector een actieplan schrijven voor het Kortrijks uitgaansleven na corona”, zegt gemeenteraadslid Billy Buyse (SP.A). De nighlifecoach zou steun krijgen van een adviesraad die de lijnen uitzet, met experten in drugbeleid, diversiteit en duurzaamheid. Waarna een actieplan moet komen om het feesten in goede banen te leiden.
“Een bevrijdingsfeest waar alles weer in regeltjes wordt gegoten, is geen feest”
Met alle respect maar dat klinkt niet als een feestje waar ik bij wil zijn. In dat licht zou ik graag naar het gesprek met Colin H. van Eeckhout (p.7) verwijzen, die de beste herinneringen heeft aan de kleiputten van Marke, waar er totaal geen uitbating was, laat staan een commerciële. Zij waren op zichzelf, en konden zo nog een laatste glimp opvangen van de vrijheid die de vorige generatie gekend heeft. “Onze ouders mochten nog veel meer dan wij”, zegt hij, en ik daag u uit om dat te weerleggen.
Daarom: als Kortrijk het echt meent met dat bevrijdingsfeest, zal het zaak worden de mensen vooral gewoon te laten doen. Wordt het zaak om niet per se alles weer te willen institutionaliseren, in regels te gieten, af te toetsen met deze of gene adviesraad en aldus het feest hyperveilig en afgelikt te maken. En zo het plezier in de kiem te smoren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
