De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.
Als ik nu zie hoe het water al twee dagen met bakken uit de hemel valt, denk ik dat ik zaterdag mijn laatste nazomerterras heb gedaan – of toch voorlopig. Ik dronk een koffie met een vriendin en haar twee dochters. Het was het laatste weekend van september en dus stond de kermis op de markt. De dochtertjes wachten geduldig tot onze koffie leeg was en vroegen toen met hun liefste stemmetje of we alsjeblieft naar de kermis zouden gaan. Het was een beetje met lood in mijn schoenen dat ik ernaartoe trok, want de dag voordien had ik gezien dat de kermis nogal klein uitgevallen was.
Maar een kinderhand is gauw gevuld: A. en O. renden meteen naar de eendjes. We hielpen hen een handje en de blik in hun ogen toen ze een cadeau mochten kiezen, was goud waard. De jongste koos voor een knuffel, en de oudste voor een notitieboek van Barbie.
“Kermis is stilaan een beetje vergane glorie aan het worden en dat vind ik heel jammer”
Kermis is stilaan een beetje vergane glorie aan het worden en de nostalgicus die ik ben vindt dat heel jammer. In mijn tijd (ik klink wel als een bejaarde nu) stonden er veel meer attracties, terwijl ik nu enkel het eendjeskraam, het schietkraam, het grijpkraam, de ‘autobokskers’ en natuurlijk Booghs’ Gebak zag. Met de oudste dochter, acht jaar, ging ik in de autobokskers en haar gilletjes zullen me nog lang doen glimlachen. Mijn vriendin waagde haar kans aan het schietkraam en hupla, alweer een knuffel in ons bezit. De ogen van de meisjes glommen van geluk en moeder en suikertante waren tevreden.
Mijn mooiste herinnering aan de kermis is die aan de draaimolen op de Tielste Feesten toen ik een jaar of vijf was. U weet het ook vast nog wel: wie de ‘flosj’ neemt, krijgt er een gratis rondje bij. En kijk, voor het eerst in mijn jonge leven kon ik de flosj grijpen! Ouders tevreden en trots en ik dolgelukkig. Ach, die zoete kinderherinneringen…
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
