De eenzame schoen

Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.

Vraagt u zich ook wel eens af hoe bepaalde voorwerpen ergens terechtkomen? Af en toe zie ik hilarische foto’s op sociale media passeren, bijvoorbeeld van een auto hoog in een boom of Trump in het Witte Huis.

Zelf vraag ik me af hoe schoenen in de wegberm terechtkomen. Meer nog: één schoen. Vorige week zag ik nog zo’n exemplaar op de N37. Ik bedenk allerlei scenario’s. Je bent gezellig aan het wandelen op de autosnelweg, als je plots een vervelend steentje voelt. Je trekt de schoen uit, verwijdert het steentje, maar vergeet hem terug aan te trekken.

Je zit rustig in de passagiersstoel op een hete zomerdag na een lange werkdag op de werf. Even die schoenen uit, ah wat voelt dat heerlijk! Je draait het raampje open, voelt de verkwikkende bries en hop… voor je het weet heeft die windstoot je schoen opgetild en het raampje uitgewaaid. Je collega wil niet omkeren, want die wil ook zo rap mogelijk zijn schoenen uitdoen.

“Eén schoen verliezen, hoe doe je dat?”

Je hebt vlammende ruzie met je partner en die wil wraak. Stiekem smokkelt die één van je schoenen het huis uit en dumpt hem ergens in een berm. Jij wordt bijna gek natuurlijk, want wáár is die verdomde schoen nu toch gebleven?

Kinderschoenen zijn makkelijker te verklaren. Je kroost is ruzie aan het maken op de achterbank. Dan is er al vlug eens een schoen afgepakt en door het raam gekieperd. Die gasten groeien zo rap, dat je de moeite niet neemt de schoen te gaan zoeken. Volgende maand gewoon nieuwe.

Mocht u nog andere verklaringen hebben, laat het me dan zeker weten!