We hebben elkaar hier wel vaker ontmoet. Soms waren we eensgezind, andere keren verschilden we van mening en soms werd er ook al eens boos gereageerd of reageerde ik verongelijkt over uw mening. Er is de voorbije jaren zelden een gebrek geweest aan opinies en dat zal straks niet veranderen. Maar mijn pensioen roept. De kans dat u hier mijn opinie nog een keer leest, is klein.
Ik was hier eigenlijk wel graag, op deze pagina. Vaneigens, ook elders in de krant en op de redactie, maar daar gaat het nu niet over. En ik zal deze plek missen. Vooral omdat er aan zo’n opinie wel wat voorafgaat. Opwinding, meestal, over een heikel actueel onderwerp bijvoorbeeld. Dan – voor corona steevast op de redactie en tijdens vergaderingen – liepen we warm en spuiden we allerlei argumenten pro of contra, orakelden we, soms in overdrive, over politici en overheden, en over God en klein Pierke bij wijze van spreken.
Het was een voorrecht hier te mogen schrijven en te worden gelezen
We toetsten onze opinie af bij mensen uit onze directe omgeving, thuis bijvoorbeeld aan de keukentafel bij mijn vrouw, maar vooral ook op de redactie. Een enkele keer gooiden we het roer dan om, maar meestal volstond het om wat bij te sturen en her en der een al te scherpe kant bij te schaven – want nodeloos kwetsen was nooit de bedoeling – en op woensdagavond stroomde alles hier in zijn vorm, die van een overwogen opinie, niet die van dé opinie.
En nu dus, vandaag, voor het laatst op deze plek. Dank u wel, lezer, dat u er was op deze pagina, dank u wel voor de reacties, waar we altijd iets van konden opsteken, dank u wel voor uw betrokkenheid en – zelden is een gebrek een deugd, maar in dit geval dus wel – dank u wel voor uw gebrek aan onverschilligheid.
Het was een voorrecht hier te mogen schrijven en te worden gelezen. Dank u wel ook redactie, voor de talloze gedachtewisselingen die aan de stukken hier vooraf gingen. Dank u wel, directie van de krant en van Roularta, voor het vertrouwen. Het gaat u goed… en wees gerust, volgende week oogt het hier frisser én jonger – het is per slot van rekening nog altijd lente – en niet alleen in beeld en taal maar ongetwijfeld ook qua ideeën en meningen.
Reageren? Of een afscheidsberichtje sturen? Dat kan voortaan via jan.gheysen1@telenet.be . Wij willen Jan alvast danken voor zijn vele opinies, zijn jarenlange inzet voor KW én voor West-Vlaanderen. We zullen zijn pen en zijn visie missen, maar ook zijn geestige humor en zijn woensdagse salami. Het allerbeste, Jan!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier