‘Elke week zie ik jou en nooit zeg je goeiedag.’ Het is zondag en ik sta op een terras met een mond vol tanden. Wie is die vrouw? En waarom heb ik nooit hallo gezegd? Er volgt een ongemakkelijke stilte. Dan een lange euh, van mij. En een luide lach, van de vrouw die me elke week ziet. ‘In de gazet hé!’
Weer een les geleerd. Op pagina 2 staan, kan gevolgen hebben. We zijn vijf opinies ver en ik kreeg al reacties in mijn mailbox, bij mijn bakker, langs de straat en op terras dus. En voor alle duidelijkheid: dat is de puppe. (En dat is dan weer Koekelaars voor ‘de max’). Niets ergers dan een schrijver zonder lezers.
Voor mijn verschijningen op deze plek, zat ik goed verstopt achter de schermen. Enkel in mijn geboortedorp wisten ze dat ik iets met deze krant te maken had. Af en toe haal ik er nog een kip, een Knack of eierkoeken en het voorbije jaar kreeg ik daar ook wel wat vragen bij. Over hun en mijn gazet. Zou het kunnen dat die minder dik is? Onze gemeente minder pagina’s telt? En het toch gelijk niet meer is zoals vroeger? Awel, ja, ja en misschien.
Onze honderden reporters konden bijna nergens heen
Corona was geen cadeau voor onze krant. KW in het algemeen en in het bijzonder De Weekbode, Het Wekelijks Nieuws, Brugsch Handelsblad en De Zeewacht hebben afgezien van dat virus. Mijn en jullie krant leeft van het leven in dorp en stad. En dat stond sinds 13 maart 2020 op pauze. Er waren dan misschien wel bubbels, de bruis was verdwenen. Onze families konden niets vieren, onze verenigingen mochten niet samenkomen, onze voetballertjes mochten niet spelen en onze honderden reporters konden zo bijna nergens heen. Geen wonder dat jouw en mijn krant even op dieet moest…
Maar geen paniek, het begint weer te bruisen. Dat merken we in de mailbox, bij de bakker, langs de straat en op terras. En je hebt het ongetwijfeld al gevoeld: de gazet is serieus verdikt. Sinds vandaag tellen onze lokale kranten maar liefst 16 pagina’s extra. We zitten – eindelijk – weer op het niveau van voor corona.
Met beter nieuws kunnen we onze bevrijdingskrant niet openen. Deze pagina 2-man is heel blij dat ook wij weer kunnen en mogen versoepelen – met maten en met mate.
Tot slot nog een kleine boodschap voor alle lezers die mij spotten op terras: ik lust graag Picon.
Reageren? bart.casteleyn@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier