KIJK – Vader en oma van Yonander (16) bedanken Jerko Tipuric, die schoolkinderen uit bus haalde vlak voor die door trein geramd werd

“Deze held zorgde ervoor dat ik mijn kleinzoon nog in de armen kan sluiten met de feestdagen.” Gerda Van de Cappelle, de oma van Yonander die samen met 15 andere schoolkinderen op de Lijnbus zat toen die op een spooroverweg stil viel, is net als haar zoon Kevin Rombaux buschauffeur Jerko Tipuric nog steeds oneindig dankbaar. De gewezen speler en trainer van Cercle Brugge evacueerde zo vlug mogelijk alle kinderen van zijn bus. “Het was een instinct zoals van een vader die zijn kinderen wil redden”, zegt Jerko.

Op vrijdagmorgen 29 november werd aan de spooroverweg in Veldegem, een deelgemeente van Zedelgem, een ramp met meerdere dodelijke gevolgen nipt vermeden, toen een bus van De Lijn net op de sporen stil viel. Dat er geen doden vielen is te danken aan Jerko Tipuric (64), voormalig professioneel voetbaltrainer bij onder meer Cercle Brugge en Antwerp. Hij bleef koelbloedig en slaagde erin alle zestien schoolkinderen van de bus te evacueren voordat die drie minuten later door een trein werd geramd.

Een van de schoolkinderen op de bus was de 16-jarige Yonander Rombaux, zoon van comedian Kevin Rombaux, ook bekend als ‘De Mugge van Brugge’, en kleinzoon van Gerda Van de Cappelle. Zij hielden eraan de redder van hun zoon en kleinzoon persoonlijk te bedanken en kwamen daarvoor langs tijdens ons interview met Jerko Tipuric in de stelplaats van De Lijn in Brugge. “Als papa van Yonander, die op jouw bus zat, wil ik jou heel erg bedanken voor wat je gedaan hebt. Je hebt ervoor gezorgd dat ik de feestdagen nog met mijn zoon kan doorbrengen”, sprak Kevin Rombaux tot Jerko Tipuric. Kevin bracht ook in herinnering hoe zijn vader Dany Rombaux nog hulptrainer was bij Tipuric toen die hoofdtrainer was bij Cercle Oedelem.

Knuffel

Yonanders oma Gerda was tot tranen toe bewogen bij de ontmoeting en viel de ‘redder van haar kleinzoon’ in de armen voor een innige knuffel. “Meneer Tipuric is voor mij niets minder dan een held. Door zijn ingrijpen is mijn kleinkind, dat ik zo graag zie, er nog. Zeker nu de feestdagen eraan komen is dat heel belangrijk, het besef dat ik hem met kerst en nieuw nog in de armen zal kunnen sluiten”, zei Gerda. “We wilden absoluut weten wie die koelbloedige chauffeur was en gelukkig zijn we daar ook in geslaagd via Facebook en de media. Maar dit is de eerste keer dat we de kans krijgen om persoonlijk onze grote dank uit te drukken.”

“Ik denk dat ik het nog niet helemaal besef wat ik voor veel mensen en gezinnen heb betekend. Voor mij was het logisch om te doen wat ik gedaan heb. Maar deze ontmoeting doet me echt wel iets. Mijn handelen was volgens mij een instinct zoals dat van een vader die zijn kinderen wil redden”, zei Jerko, zelf vader van vier kinderen en grootvader van twee kleinkinderen. Hij doet voor ons nog eens het verhaal van die vrijdagmorgen 29 november in Veldegem.

Geen ziekteverlof

“Vlak voor die overweg van het treinspoor is er een kleine helling. Ik reed toen zo’n 42 kilometer per uur. Maar net toen ik over die helling was en het dus waar wat naar beneden ging, blokkeerde de bus precies. Alsof hij in de remmen ging, terwijl ik zelf helemaal niet remde. Vreemd genoeg bleef de motor draaien en toen ik gas gaf, kwam er geen enkele beweging in”, vertelt Jerko. “Ik vroeg aan de kinderen achteraan of ze konden zien of we op de sporen stonden. Toen ze bevestigden dat dit effectief zo was, heb ik direct iedereen de opdracht gegeven om de bus te verlaten. Op dat moment was er eigenlijk nog geen paniek aan boord.”

“Iedereen deed wat gevraagd werd. Nadat alle kinderen en jongeren de bus hadden verlaten, ben ik zelf nog opnieuw aan boord geweest om te zien of ik die terug aan de praat kon krijgen door de motor aan en uit te schakelen. Maar niets kon helpen en toen heb ik natuurlijk ook de bus verlaten. Of ik nu angst heb om met de bus te rijden? Neen, eigenlijk niet. Dit incident heeft wel een impact op mij gehad. Natuurlijk heeft het stress gebracht en ik mocht een tijd ziekteverlof nemen om te bekomen, maar ik ben daar niet op ingegaan. Eigenlijk sta ik niet zo graag meer in de belangstelling. Die interviews zijn niet helemaal mijn ding, maar de ontmoeting met deze mensen deed wel deugd aan mijn hart.”