Op een overweg in Vlamertinge is donderdagochtend een trein tegen een bus gereden . De chauffeur van een lijnbus kon op het nippertje ontkomen. Sofie, die vlakbij woont, wou hulp bieden en zag alles gebeuren. “Gelukkig zaten er geen kinderen op die bus. Dat zou niet goed afgelopen zijn.”
Zoals elke ochtend hoorde Sofie Ramaut (47) even voor zeven de bel van de overweg naast haar woning, die vroeger dienst deed als seinhuis in het Ieperse gehucht Brandhoek. “Voor mij is dat het signaal om naar het werk te vertrekken”, vertelt ze. “Toen ik mijn deur opende, zag ik die lijnbus op de sporen staan. De chauffeur zat nog aan het stuur en was druk aan het bellen. Ik liep ernaartoe om hulp te bieden, want de trein kwam eraan. Die man moést uit zijn bus komen! Bij de sporen zag ik de treinlichten snel naderen vanuit de richting van Poperinge. De man sprong uit de bus, riep ‘Mijn bus is stilgevallen’ en kwam naast mij staan op amper tien meter van de overweg. We gingen ervan uit dat de trein tijdig zou kunnen remmen. Maar dan die klap, zoiets heb ik nog nooit gehoord. Overal vlogen brokstukken en stukjes glas rond, tot op onze vensterbanken en gazon.”
Paal brengt redding
De trein beukte de bus vooruit. Het grootste deel van de bus bleef hangen aan een paal bij het huis van Sofie, waardoor het achterste deel afscheurde en aan de voorkant van de bestuurderscabine bleef steken tot de trein ontspoorde en tot stilstand kwam. “Je ziet zoiets wel eens in films. Overdrijvers, dacht ik vaak, tot ik dit meemaakte”, getuigt Sofie. “De buschauffeur was uiteindelijk niet gewond, maar hij stond te trillen op zijn benen. Na de aanrijding liep ik mijn huis binnen om te kijken of mijn slapende kinderen oké waren. Mogelijk heeft die paal ervoor gezorgd dat de bus niet in ons huis beland was. Dan kwam het besef: die machinist zit nog in de trein. Toen ik bij de locomotief kwam, werd hij net naar buiten geholpen. Hij klaagde over zijn schouder, die uit de kom was.”
De machinist was lichtgewond, de vier treinreizigers bleven ongedeerd. “Gelukkig zaten er geen kinderen op die bus. Wanneer de bel van de overweg luidt, is het een kwestie van seconden. Dat zou niet goed afgelopen zijn”, meent Sofie.
Haar gezin woont bijna een jaar in het voormalig seinhuis. “Wij vinden de overweg veilig genoeg, maar vrezen het zwaar verkeer dat elke dag vanuit twee richtingen langs elkaar moet manoeuvreren op deze kleine weg. Hopelijk raken ze nooit vast op de overweg, waardoor dit opnieuw zou gebeuren.”
Aanzienlijke snelheid
Verder onderzoek moet uitwijzen hoe de lijnbus stilviel op de overweg. Treinen kunnen een maximumsnelheid halen van 120 km per uur op de verbinding tussen Poperinge en Ieper. “Wellicht reed de trein iets trager op het moment van de aanrijding, maar de snelheid was nog aanzienlijk”, verklaart Frédéric Petit, woordvoerder van spoornetbeheerder Infrabel. “De trein kon onmogelijk nog tijdig remmen. Het was nog donker buiten en de bus was niet verlicht door de panne. Er was ook te weinig tijd tussen het sluiten van de overweg en de aanrijding om de treinbestuurder te alarmeren. De overweg functioneerde correct, maar een aanrijding was helaas niet te vermijden.”
Medewerkers van Infrabel en de hulpdiensten waren de hele dag in de weer om de brokstukken te ruimen en de verhakkelde bus weg te takelen. Het treinverkeer tussen Ieper en Poperinge kan wellicht pas maandag weer opstarten. “Nadat de ontspoorde trein door een hersporingstrein weggesleept is, moet de zwaar beschadigde spoorinfrastructuur aangepakt worden over een afstand van driehonderd meter. De overweg, de dwarsliggers van de spoorweg en de verwrongen bovenleidingspaal moeten hersteld worden”, aldus Petit.
De NMBS legt vervangbussen in voor treinreizigers, die tijdens de komende dagen de afstand moeten overbruggen tussen de stations van Ieper en Poperinge. “Ik hoop dat de betrokken bestuurders hier niks aan overhouden. Ook mentaal. Ze zullen die akelige aanrijding nog vaak herbeleven”, besluit Sofie. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
