Ilir Devyck aarzelde donderdagavond geen seconde toen hij zag dat een appartement op de vierde verdieping in de Troonstraat in lichterlaaie stond. Hij liep naar binnen, haalde de bewoner naar buiten en redde zo zijn leven. Minder dan een jaar geleden raakte Ilir zelf zwaargewond bij een ongeval aan boord van een vissersschip. Daarbij liet een andere visser het leven. “Ik kon alleen maar aan die eventuele bewoners denken die nog binnen waren”, zegt Ilir.
Ilir stond omstreeks 17 uur donderdagavond aan de tramhalte te wachten in de Troonstraat, klaar om naar huis te gaan in Middelkerke. “Ik zag op een gegeven moment vlammen en dacht: ik moet reageren. Beneden stond een man die de eerste deur opende. Daarop ben ik meteen naar boven gelopen”, blikt Ilir een dag na de zware brand terug.
In een waas
Ilir klopte op alle deuren op weg naar de vierde verdieping waar de brand hevig woedde. “Toen ik aan de deur kwam van het bewuste appartement, heb ik die geopend. Hoe precies weet ik niet meer. Alles gebeurde in een waas. Ik heb geroepen, maar hoorde niets. Het hele appartement hing vol met een dikke pak rook, in de verte zag ik licht. De vlammen vermoed ik. De hitte in het appartement was enorm. Ik riep nog eens en hoorde opeens iets. Daarop heb ik mijn mond en neus bedekt en heb ik mij richting het geluid begeven. Daar voelde ik opeens een hand. Ik heb die hand vastgenomen en heb die naar de uitgang gesleurd over de grond. Dat was de enige manier. De man reageerde nog toen ik vroeg of er nog iemand was. Hij ontkende.”
Ongeval op schip
Ilir gooide de man over zijn schouder en liep via de trap naar beneden. Daar namen de hulpdiensten het van hem over. “Op zo’n moment denk je niet na”, vervolgt Ilir, die nu pas beseft dat hij een heldendaad heeft verricht. Nochtans hing het leven van Ilir minder dan een jaar nog aan een zijden draadje toen hij betrokken raakte bij een ongeval aan boord van de O.51 Stormvogel. Ilir is visser en de zee is zijn leven. Sinds het ongeval, waarbij zijn goede vriend en collega-visser Michael Hubert (23) het leven liet, is hij aan wal gebleven.
“Mijn collega’s dachten toen eerst dat ik ook overleden was toen die boomkor naar beneden kwam”, herinnert Ilir zich. “Voor Michael kwam alle hulp te laat. Op vandaag draag ik daar nog steeds de gevolgen van. Ik had een gebroken rug en de revalidatie is op vandaag nog steeds bezig. Ik ga nog steeds drie keer per week gedurende twee uur naar de kine voor mijn rug en mijn knieën. Ik ben nog niet helemaal de oude, maar ondanks mijn eigen pijn moest ik dit doen. Er was immers een leven in gevaar. Je weet nooit zeker of er nog iemand in het gebouw is, maar ik wou het zekere voor het onzekere nemen. Dat was mijn plicht als mens. Op zo’n moment ga je gewoon, op adrenaline.”
Contact met familie
Een dag na de zware brand, beseft Ilir stilaan wat hij heeft gedaan. Zonder zijn heldendaad was de kans groot dat de bewoner het niet had overleefd. “Ik heb ondertussen al contact gehad met zijn ex-vrouw en zijn dochters en kreeg te horen dat hij naar het brandwondencentrum van het UZ in Gent overgebracht werd. Ik ben blij dat hij het overleefd heeft, met of zonder mijn toedoen”, aldus Ilir.
Vanaf maart
Vanaf maart zou Ilir terug willen proberen om te varen. “Die zee is mijn leven en ik mis het verschrikkelijk hard. Maar eerst moet ik nog een operatie ondergaan om ijzers in mijn rug te verwijderen. Na herstel zou ik in principe terug kunnen varen. Ik kijk er enorm hard naar uit”, besluit de held van de dag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
