Na een maand in een Nederlandse cel is Wouter Mouton, de bekendste klimaatactivist van ons land, terug thuis in Brugge. “Mentaal was het niet te onderschatten, maar ik ga door. Dit heeft me niet afgeschrikt”, zegt hij. “Al was de straf ver buiten proportie.”
Het waren beelden die de halve wereld zijn rondgegaan. Wouter Mouton (45) lijmde op donderdag 27 oktober zijn kale knikker aan de glasplaat voor het iconische schilderij Meisje met de parel van Johannes Vermeer, dat in het Mauritshuis in Den Haag te bewonderen is. Zijn kompaan en collega-activist bij Extinction Rebellion, wiens naam Wouter liefst voor zich houdt, lijmde zich dan weer net naast het kunstwerk uit 1665 vast.
Bij eerdere acties in België kwam Wouter er keer op keer met een administratieve aanhouding van enkele uren van af, in Nederland liep het net iets anders… “Ik heb in totaal al zo’n vijftien keer in de cel gezeten, maar dat duurde hoogstens een achttal uur”, zegt hij. “Onze noorderburen gooiden ons eerst zes dagen in de cel van het Politiehuis in Den Haag, daarna moesten we voor de politierechter verschijnen.”
“De rechter in Nederland maakte van onze actie een symbooldossier. Amnesty International en Greenpeace zullen zich over de zaak buigen, want ook zij vinden dat de straf veel te zwaar is”
Het Openbaar Ministerie (OM) eiste aanvankelijk vier maanden cel, waarvan twee voorwaardelijk. “Onze advocaat ging voor de vrijspraak, maar de rechter in kwestie liet zich volledig leiden door het discours van het OM en de vele media-aandacht die onze actie heeft gekregen.”
Het verdict was hard voor Wouter: twee maanden cel, waarvan één maand effectief. “Daar had ik écht geen rekening mee gehouden”, geeft hij toe. “Ik heb zwart op wit gezien wat een gepaste sanctie voor onze actie zou geweest zijn: een taakstraf of geldboete voor openbare ordeverstoring en geweld tegen een voorwerp. Maar de rechter heeft van onze daden een symbooldossier gemaakt. En ver buiten proportie gereageerd.”
Confronterende dagen
De eerste zes dagen gevangenschap in het Politiehuis van Den Haag waren erg confronterend, zegt Wouter. “Ik zat er 22 uur per dag in een kleine cel, helemaal alleen. Ik had geen toegang tot televisie of internet, gelukkig gaven ze me wel enkele boeken om de tijd te doden.”
De rest van zijn straf zat hij uit in de penitentiaire instelling van Alphen aan den Rijn in de provincie Zuid-Holland. “Daar had ik een celgenoot en mochten we onze cel ook twee uur per dag verlaten. En er was televisie. Ik ben zonder al te veel kleerscheuren uit dit verhaal gekomen, maar mentaal was het niet te onderschatten. Ik werd als een echte crimineel behandeld, terwijl ik dat allesbehalve ben. Elke actie die ik onderneem, staat in het teken van de klimaatzaak. En ik wil nooit objecten of mensen schade toebrengen. Dat was ook bij het Meisje met de parel het geval.”
Job niet kwijt
De nare ervaring in Nederland heeft Wouters motivatie niet aangetast. “Meer nog: ik zou het zo opnieuw doen”, benadrukt hij. “Ik ga zeker verder, maar heb voorlopig geen concrete plannen. Ik mocht vrijdagochtend de gevangenis verlaten en ben sinds gisteren (zaterdag 19 november, red.) opnieuw thuis. Laat me eerst maar even op mijn positieven komen. Ik hoop vandaag nog mijn dochtertje Anna (8) vandaag nog te zien. Haar heb ik verschrikkelijk gemist.”
“Ik ga sowieso verder, maar heb nog geen concrete plannen. Maat me eerst even op mijn positieve komen. En mijn dochtertje terugzien. Ik heb haar verschrikkelijk gemist”
Wouter, die al vijftien jaar bij chemiereus Umicore in Brugge werkt, zegt dat zijn actie in Nederland hem zijn job niet zal kosten. “Normaal niet, toch. Ik had al mijn directe overste aan de lijn en die was uiteraard not amused.”
“Volgende week staat een uitgebreid gesprek met de personeelsdienst en mijn overste gepland, ik hoop dan alle plooien te kunnen gladstrijken. Ik heb een smetteloze staat van dienst, doe mijn werk graag en goed en ben altijd op post. Dit was de eerste keer dat ik niet aanwezig kon zijn.”
Wouter trekt zich op aan de vele steun die hij nu krijgt. “Zelfs Greenpeace en Amnesty International zullen zich over mijn zaak buigen, want ook zij vinden dat ik een veel te zware straf heb gekregen. Ik onderneem actie om mensen bewust te maken dat we ons klimaat koste wat het kost moeten redden. Daarom zal ik ook blijven doorgaan.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
