Mollenvanger Marc Denys in gesprek met het zesde slachtoffer van de Mol: Stéphanie

En toen waren ze nog met vier! Volgende zondag staat de halve finale al op het programma, maar dat zal zonder Stéphanie zijn. De Hasseltse viel namelijk af aan het einde van de zesde aflevering van ons favoriete programma.

Eerlijk duurt het langst, maar het is niet zo leuk als je daardoor uit het spel ligt. Vorige week ging Lynn, die steevast nee zei tegen pasvragen en/of vrijstellingen, eruit. Deze week was het de beurt aan Stéphanie die haar eigen molboekje opofferde voor de groep. We gaan de goedlachse Limburgse missen. Al heeft ze ervoor gezorgd dat ik vanaf nu bij het bekijken van een Harry Potter-film altijd aan John Lennon en The Beatles zal denken.

Dag Stéphanie, zo spijtig van je rode scherm! Deelnemen aan De Mol was voor jou onderdeel van je JA-jaar in 2023. Op zoveel mogelijk uitdagingen die je pad kruisten ging je ‘ja’ antwoorden, ben je nog steeds in een JA-modus?

Zeker weten. Ik heb het gevoel dat het me tot hier toe alleen maar leuke momenten heeft opgeleverd, dus doe ik in 2024 lekker verder (lacht).

Die JA werd voor altijd op je enkel getatoeëerd. Ben je er nog steeds blij mee?

Ja hoor. Wat een aandenken! Ik heb mijn voeten nog nooit zo vaak moeten laten zien (lacht). Het past ook wel perfect in dat ja-jaar.

Je zei vanaf het begin dat je je (buik-)gevoel zou volgen. Heb je die tactiek kunnen volhouden?

Ik wilde helemaal mezelf blijven tijdens de reis en dat is wat ik gedaan heb. Iedereen heeft dus 100% Stéphanie gezien. Als ik af en toe dan toch tactisch nadacht, dan was het wellicht onbewust (lacht).

In deze aflevering bood je spontaan aan om je molboekje op te offeren. Maar daar stond blijkbaar heel weinig in?

Er stond wel wat in, maar in codetaal. Ik koppelde elke kandidaat aan een bepaalde arts van het ziekenhuis waar ik werk. Zo was ik de enige die er iets van kon maken, voor het geval dat er een moment kwam dat kandidaten in elkaars boekje zouden kijken. Kijk, toch licht tactisch gespeeld. (lacht) Ik heb ook echt genoten van het observeren, noteren en nadenken. Ook al hadden we met de groep een afspraak: geen molboekjes tijdens het eten. Ik merkte dat we daardoor ook bewuster genoten van onze tijd samen.

Je maakte een aantal gedurfde keuzes: je bood het hoogste bedrag op de stem van de mol (2.800 euro), keek gretig naar de molbriefing tijdens de Herculestocht en gaf aan, samen met Charlotte, dat je zélf de doos van Pandora geopend zou hebben als je er de kans toe had gekregen. Was het je strategie om zo competitief mogelijk te zijn?

Ik ben er zelf van geschrokken. Ik wist wel dat ik competitief was, maar niet in die mate (lacht). Je duikt zo diep in het spel, een spel dat je zo graag wil winnen dat het onvermijdelijk is dat die competitiviteit naar boven komt. En dat is best een prettig gevoel, zoals bij de doos van Pandora: ik was inderdaad vastbesloten die open te maken en voelde me als een kind dat iets ging doen dat verboden was. Helaas!

Je hebt overigens een ongelooflijk expressieve blik. Zeker als iemand een arend tekent. Ben je je daarvan bewust?

Als ik eraan terugdenk word ik opnieuw boos (lacht). Geef toe dat het een duif was! Ik was me niet zo bewust van mijn non-verbale communicatie, maar mijn collega’s hebben me wel gezegd dat ze me er helemaal in herkennen (lacht).

Wat ging er door je heen toen je het rode scherm zag verschijnen?

Ik vond dat heel erg. Ik was helemaal de kluts kwijt. Ik wilde echt, echt niet vertrekken…

Heb je spijt van bepaalde keuzes? Zijn er dingen die je anders had willen aanpakken?

Neen en dat is zo’n fijn gevoel. Ik zou alles zo opnieuw doen, op exact dezelfde manier.

Wat was voor jou het hoogtepunt van dit avontuur? Wat vond je het allerleukst?

Er waren zoveel hoogtepunten. Dit was zoveel meer dan een spel. Echte connecties maken met mensen, ontelbaar veel leuke momenten met de kandidaten en de crew. Dit is het allerbeste wat me kon overkomen in mijn ja-jaar. Qua opdrachten heb ik het meeste genoten van de ijsjes in Savoca, de openingsopdracht in de Middellandse zee waar ik mijn angst echt moest overwinnen om te duiken en de laatste opdracht die ik meemaakte. De paintballopdracht waar we als groep de overwinning haalden. Ik denk dat zelfs de mol daarvan heeft genoten.

Wat was het meest verrassende moment?

Er is geen enkel niet-verrassend moment bij De Mol. Elke dag is er een verrassing.

Heb je iets onderschat?

Niet echt. Of misschien heb ik mezelf onderschat? Ik had niet kunnen voorspellen hoe ver ik het zou schoppen door enkel mijn gevoel te volgen. Maar dat draaide goed uit. Aflevering 6: dat is zeker niet verkeerd!

Hoe heb je je voorbereid op dit avontuur?

Niet echt. Had ik dat beter wel gedaan? (lacht)

Hoe waren de reacties van je kinderen? En de rest van je familie en vrienden op je deelname?

Mijn kinderen zijn apetrots op hun mama. Maar ze vonden me pas echt cool eens ik in Karrewiet tevoorschijn was gekomen. Ook alle andere reacties zijn alleen maar positief geweest.

Hoe kijk je nu terug op het avontuur?

Met een hart vol liefde. Ik hoef er maar aan terug te denken en ik word alweer emotioneel. Mijn molboekje symboliseert het mooi: ik viste het zelf op in de Middellandse zee aan de start en helemaal op het einde is het ritueel opgeofferd en verbrand. De cirkel is mooi rond (lacht)!

Die cirkel is zeker mooi rond, Stéphanie. Je was een superleuke kandidate en bedankt voor de babbel!

Later deze week overloop ik voor u, beste lezer van KW, de nog 4 resterende kandidaten. Wat een seizoen, wat een spanning! Tot later, tot ‘Ollemolle Mol’!