Maarten Ketels zit na ‘Onder Vuur’ niet stil, maar boordevol plannen: “Eigen reeks geschreven”

Maarten Ketels over zijn rol in ‘Onder Vuur’: “Zwemmen in het donker met je kleren aan en extra gewicht is allesbehalve simpel. Ik weet niet of ik ooit nog zo’n fysieke rol ga krijgen.” (foto VRT)
Bert Vanden Berghe

Voor de fans van ‘Onder Vuur’ op Eén was het afgelopen zondagavond even slikken, toen het personage Vince(nt) na een heldhaftige reddingsactie het leven liet. Acteur Maarten Ketels kon zich naar eigen zeggen helemaal uitleven in die rol, maar heeft nog heel wat andere plannen. Zo staat hij momenteel op de theaterplanken, is hij te zien in de internationale reeks ‘The Window’ en schrijft hij ook aan een eigen televisiereeks.

Iets meer dan tien jaar geleden kwam Maarten Ketels, met roots in Lendelede, voor het eerst piepen op het scherm. Hij maakte zijn debuut in de film Adem, speelde gastrollen in Witse, Code 37 en Aspe. Naast een vaste rol in De Rodenburgs was hij te zien in Danni Lowinski, De Ridder, Vriendinnen, Vermist en Vossenstreken. Ook in De Luizenmoeder ging zijn passage niet onopgemerkt voorbij. Al zet Onder Vuur hem nu met wat geluk definitief op de kaart. Op de theaterplanken verdiende hij al evenzeer zijn strepen. Zo maakte hij al de monoloog Stel je voor, ik zoek een mens en Troje. Die laatste speelde hij drie seizoenen lang bij het Nieuwstedelijk.

Bij hen speelt hij vandaag Hitler is dead, I repeat, Adolf Hitler is dead. “Grappig: het is eigenlijk dezelfde rol als toen ik stage deed”, weet Maarten. “Het stuk gaat over de Neurenbergse processen (dit najaar 75 jaar geleden, red.), waarbij de Duitsers verantwoording moeten afleggen in de rechtbank. Het proces is een nagelbijtende zoektocht naar individuele versus collectieve schuld. Zelf speel ik de hoofdaanklager die hen tot verantwoording roept. Toen ik het twaalf jaar geleden speelde – ik verving toen iemand die ziek uitviel – was ik erg jong en speelde ik het nogal zwart-wit, met veel grijstinten. Vandaag ben ik het schatplichtig aan mijn ambacht om dat helemaal anders te spelen, veel gelaagder en kleurrijker ook. Ik ben daar tijdens het spelen heel hard mee bezig, kwestie van het mezelf nog wat moeilijker te maken. (lacht) Het is een superboeiende voorstelling geworden, waarbij je gegarandeerd op het puntje van je stoel zit.”

Fysieke rol

Ook op televisievlak zit Maarten niet stil, want als we hem te pakken krijgen, heeft hij er net een draaidag opzitten voor Arcadia, een veelbelovende fictiereeks voor Eén met onder meer Wim Opbrouck. Naar eigen zeggen een heel fijne ervaring, net als zijn tijd bij Onder Vuur. “Die kraanscène in de eerste aflevering was fantastisch, maar mijn eindscène vond ik nog uitdagender. Het vereist een heel andere concentratie. Je moet voorbij je eigen grenzen durven gaan. Zwemmen in het donker met je kleren aan en extra gewicht is allesbehalve simpel. Ik weet niet of ik ooit nog zo’n fysieke rol ga krijgen. Ik had me zelfs goed voorbereid door te trainen bij Aaron Vanfleteren. Hij is een ex-Club Bruggespeler en een jeugdvriend. Zico Waeytens gaf er les, en ik had echt deugd van al die trainingen. Het was nodig ook, want een brandweerpak met zo’n fles van enkele tientallen kilo’s is letterlijk en figuurlijk zwaar na een dag draaien. Het afscheid was dubbel, want het was een zootje ongeregeld waar ik me helemaal thuis voelde. (lacht) Aan de andere kant was het heel dankbaar om zo’n mooie verhaallijn op zo’n manier te mogen afsluiten, met een dood die nog lang blijft nazinderen.”

Momenteel is Maarten ook te zien in The Window, een Britse reeks waarin hij opnieuw Lynn Van Royen en Louis Talpe tegen het lijf liep. Opvallend: het is niet zijn eerste buitenlandse productie, want hij was ook al te zien in de Netflix-hit Sense8. “Dat was echt heel tof om te doen. Ik heb een tijdje in Engeland gestudeerd om mijn Engels bij te schaven. Ik heb de memoires van Winston Churchill, goed voor 1.000 pagina’s, zo vaak luidop voorgelezen tot er echt blaren op mijn tong stonden. Ik zocht toen een Britse agent, en zo kwam ik bij Sense8 terecht. Ik heb de afgelopen maanden nog een pak audities gedaan voor heel wat andere coole en gelijkaardige reeksen, zoals het tweede seizoen van The Foundation op Apple TV.”

Eigen reeks

Maarten speelt altijd heel diverse personages. “Ik probeer ook bij elke rol op zoek te gaan naar iets dat anders is dan anders. Ik probeer daar altijd 5 of 10 graden van af te wijken. Dat wringt soms eens, maar als het goed gaat, is dat fantastisch. Op het theater is dat ook zo. Als de klik er is met het publiek, dan voel je dat ook echt. (denkt na) Weet je, Onder Vuur is misschien de eerste rol geweest waarbij ik voelde dat ik stilaan kan wandelen. Ik voelde me heel lang als een leerling die hard bezig was met het meesterschap onder de knie te krijgen.”

En een auteur, want momenteel legt Maarten ook de laatste hand aan het scenario voor een tiendelige televisiereeks. “Veel kan ik er nog niet over kwijt, maar het wordt een soort geopolitieke en psychologische thriller. De reacties zijn nu al veelbelovend. Ik zou echt heel blij zijn als het binnen pakweg drie jaar te zien is. Er zelf in meespelen? Ik wil vooral aantreden als showrunner, om samen met de producer en de regisseur alles naar een hoger niveau te tillen. Ik ben niet de man om stil te zitten, nee. Tijdens de coronacrisis heb ik gerenoveerd en vooral verder gedaan als leerling door te schrijven. Dat was heel fijn.”

‘Onder Vuur’, zondagavond op Eén. ‘The Window’, nu op Streamz. ‘Hitler is dead, I repeat, Adolf Hitler is dead’ speelt bij het Nieuwstedelijk. Tickets en info: www.nieuwstedelijk.be.