In Hollywood werd de shortlist bekend gemaakt van de films die kans maken op een Oscar. De bekroonde film ‘Julie zwijgt’ van regisseur Leonardo Van Dijl uit Harelbeke haalde het niet. Goed nieuws is er dan weer voor documentairemaker Johan Grimonprez uit Roeselare.
Gisterenavond maakte de Academy of Motion Picture Arts and Sciences een shortlist bekend voor tien categorieën die op 3 maart aan bod komen op de uitreiking van de Academy Awards, beter bekend als de Oscars. Daarbij zat ook de International Feature Film, waarvoor ‘Julie zwijgt’ van regisseur Leonardo Van Dijl de Belgische inzending was. Hij heeft het evenwel niet gehaald. Vijftien andere films staan nu op die shortlist, en gaan door naar de volgende ronde. Slechts een beperkt aantal haalt ook effectief de eindlijst.
Een tegenslag voor Van Dijl, die evenwel met zijn debuut wel al straffe dingen deed. In mei ging de film in première in Cannes, waar het drie prijzen wegkaapte. Het greep dan wel net naast de Caméra d’Or, maar het won wel de distributieprijs en de SACD – prijs uitgereikt door de gelijknamige auteursvereniging. Daarnaast kregen ze ook de Prix Luciole voor de beste filmposter. Ook op de Belgische première op het Filmfestival van Gent kreeg de film heel wat lof.
Jazz en dekolonisatie
Toch valt er nog goed nieuws te rapen voor West-Vlaanderen. In de categorie Documentary Feature Film duikt ‘Soundtrack to a Coup d’Etat’ op. Het was één van de 160 inzendingen, die het nu schopte tot de laatste 15. Ook die lijst wordt straks nog kleiner, maar het is al uitstekend nieuws voor de regisseur: documentairemaker Johan Grimonprez, met roots in Roeselare.
De zelfverklaarde videokunstenaar heeft al een indrukwekkend parcours achter de rug, met films die al sinds de jaren 90 stof doen opwaaien. Zo maakte hij in 1992 de docu ‘Kobarweng Or Where Is Your Helicopter?’, waarin hij de eerste ontmoeting verbeeldde tussen de moderne beschaving en een geïsoleerd dorpje in Nieuw-Guinea. In ‘Soundtrack to a Coup d’Etat’ focust hij op een onwaarschijnlijk verhaal uit de jaren 60. Daarin zien we hoe de CIA, in de naasleep van de moord op Patrice Lumumba, jazz-artiesten inzet als afleidingsmanoeuvre voor de westerse inmenging in de post-koloniale Afrikaanse politiek. Tegen de achtergrond van de Koude Oorlog raken jazz en dekolonisatie zo onlosmakelijk verbonden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
