Kanzi Louagie gaat voor Vranckx & De Nomaden-reportage naar Syrië: “Dit project is een eye-opener”

We zien links de drie Nomaden: Kanzi, Eugenie en Simon. Rechts een beeld van de lokale boeren die aan bod komen in de documentaire. (foto gf/VRT)
Anton Peene Reporter

Op 26 maart viert Vranckx & De Nomaden de 100ste aflevering met een speciale avant-première in CinemaZED in Leuven. Het documentaire filmfestival Docville toont voor de gelegenheid drie reportages. De videoreportage ‘Opdrogend Land’ is van drie jonge makers, onder hen videograaf Kanzi Louagie. Zijn roots liggen in de Kattenstad.

Het Tweestromenland, gevormd door de rivieren Eufraat en Tigris dreigt op te drogen. Politieke belangen, langdurige conflicten en verspreiding van ziektes in de regio kunnen het waterbeheer verder compliceren. Nomaden Eugenie D’Hooghe, Kanzi Louagie en Simon Clément reisden naar het Koerdische autonome gebied in Noordoost-Syrië om de impact op lokale boeren te onderzoeken. Kanzi (25) is afkomstig uit Ieper. “Ik volgde mijn middelbaar in de Heilige Familie en ging daarna naar de Howest in Kortrijk voor de opleiding digital design en development. Vervolgens ging ik voor twee jaar naar de filmschool Narafi in Brussel. Intussen woon ik in Gent, werk ik als freelance videograaf en heb ik mijn eigen bedrijf Filmfort. Videografie zat er al van jongsaf aan in bij mij. Vroeger had ik een camcorder die ik overal mee naartoe nam en ik had ook een tijdje mijn eigen YouTube-kanaal.”

Tweede keer

Het was de tweede keer dat Kanzi deelnam aan een reportage voor Vranckx & De Nomaden. “De eerste keer ging ik mee naar Israël en de Palestijnse gebieden voor de reportage ‘De Zonen van Abraham’. Drie jonge vrienden, elk met een ander geloof, trokken toen naar daar om de complexiteit van de regio beter te begrijpen. Via Alexandro Yaramis, een van de drie vrienden, kwam ik in contact met Eugenie D’Hooghe voor een nieuw project. In het eerste project was ik niet de enige cameraman, nu was dat wel het geval. We reisden vorig jaar twee keer naar Syrië. Een keer in maart en een tweede keer in de zomer. Eerst vlogen we naar Irak en van daaruit zetten we onze weg verder met de wagen. In het Koerdische autonome gebied Rojava gingen we in gesprek met lokale boeren en de invloed van waterschaarste op hun landbouwactiviteiten”, zegt Kanzi.

“Vooraf had ik weinig kennis over dit thema, maar uiteindelijk heb ik veel bijgeleerd over deze politieke en economische kwestie.” Syrië kwam de voorbije jaren vaak in het nieuws door de oorlog, Kanzi voelde zich echter zelden onveilig. “We gingen ook naar Raqqa en kwamen in de buurt van slapende ISIS-cellen. Ze waarschuwden ons ’s nachts voor mensen op motors, maar dat viel heel goed mee.” Met zijn goed uitgeruste Sony-camera zorgde Kanzi voor zes uur aan beeldmateriaal. “Drie weken ter plaatse leverde heel wat footage op. Uiteindelijk moest dit herleid worden tot 25 minuten. Voor de montage zat Eugenie er steeds bij en er werd voortdurend overlegd en bijgestuurd. Het verschil tussen de eerste en de laatste versie is groot.”

Daarnaast kozen ze voor passende muziek. “Er zit veel typisch Koerdische muziek in. De muziek gaat vaak over emoties, maar is tegelijk dansbaar. Ook ondertitels plaatste ik erbij, dat was niet altijd even makkelijk.”

Avant-première

Dinsdag wordt de documentaire voor het eerst op het publiek losgelaten. “Het is de eerste keer dat iets van mezelf op groot scherm getoond zal worden. Dat is best spannend en ik ben benieuwd naar de reacties. Ik hoop dat Opdrogend Land deuren kan openen en er ook in de toekomst nog zulke projecten uit de bus vallen. Ik zit in een groep met reportagemakers en hou mijn ogen en oren open voor nieuwe projecten. Zowel voor mijn werk en voor mij als persoon zijn dergelijke projecten eye-openers”, aldus Kanzi, die zich stilaan opmaakt voor een druk evenementenseizoen. “Ik ben nog bezig met een documentaire over brugfiguren in een Gentse school en vermoedelijk komen er weer enkele mooie festivals op mijn pad. De voorbije jaren werkte ik onder meer voor Festival Dranouter.”

Opdrogend Land is in avant-première te zien op het Docville-festival in CinemaZED in Leuven op 26 maart. Deze reportage kwam tot stand met steun van het Fonds Pascal Decroos. Op zaterdag 6 april om 20.10 uur kan je dit ook bekijken op VRT CANVAS.

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier