“Ik ga niet beginnen zweven. Dat zou niet goed zijn voor de zaak”: Carlo Bonte (46) begint enthousiast aan zijn vijfde seizoen van ‘Stukken van Mensen’

Carlo Bonte (46), die vanuit Brugge sinds 2008 een internationaal wijdvertakt veilinghuis runt, neemt al voor het vijfde seizoen op rij deel aan ‘Stukken van mensen.’ © JOKE COUVREUR
Nancy Boerjan

Een fraai stuk antiek kopen? Werk van een veelbelovende of net gereputeerde artiest op de kop tikken? Je na een slopende dag in een échte designzetel neervleien? Een tv-programma als ‘Stukken van mensen’, straks aan het negende seizoen toe, laat ons minstens in de waan dat dit vandaag een haalbare kaart is. Leef je ook vanuit jouw – gewone – zetel mee met Carlo Bonte en collega-dealers? En denk je ook: “Als ik daar zou zitten, ik zou het zó aanpakken!”

Binnenkort gaat het negende seizoen van het Play4-programma Stukken van mensen van start. Daarin proberen Bie, Yves, Frank, Sofie en Bruggelingen Paul en Carlo elkaar opnieuw de mooiste kunstwerken en bijzonderste objecten af te snoepen. Het decor van de Verbeke Foundation in Kemzeke ruilden ze in voor dat van Art Center Hugo Voeten in Herentals.

Het succes van de reeks inspireerde de programmamakers nu ook tot de spin-off Stukken van dealers waarin het zestal gevolgd wordt in hun dagelijkse zoektocht naar nieuwe veroveringen en die vanaf november wordt uitgezonden. Carlo Bonte (46), die vanuit Brugge sinds 2008 een internationaal wijdvertakt veilinghuis runt, neemt al voor het vijfde seizoen op rij deel aan Stukken van mensen.

Had je vijf jaar terug enig idee waaraan je begon?

Carlo: “Vijf seizoenen kan al tellen inderdaad, maar het geeft me nog altijd de nodige spanning en voldoening. We worden er ook goed omkaderd, maar we moeten er toch elke keer staan natuurlijk. Er is onderling veel sympathie, maar op het moment dat het ertoe doet, is het ieder voor zich. Daar zijn we ook voor gekozen, denk ik. Want dat merk ik wel na al die jaren: ons team zit heel clever in elkaar.”

“Ik was 16 toen Wendy Van Wanten in de Playboy stond. Natuurlijk heb ik die gekocht!”

Niet elke dealer blijft even lang meespelen inderdaad. Wat bepaalt of je een blijver bent of niet?

“Geen idee, dat bepalen de programmamakers. De kracht van de media speelt daar misschien wel een rol bij, ze kunnen je maken of kraken. Want het blijft een fragiel evenwicht om dit te doen. Enerzijds krijg je veel leuke reacties, mensen vinden het tof dat je op tv komt, maar anderzijds stellen we ons toch elke keer opnieuw kwetsbaar op. We hebben momenteel 650.000 kijkers, dat zijn een hoop mensen die ons doen en laten volgen. Het programma leeft bovendien enorm. Mensen praten erover onder elkaar, spreken mij erover aan ook. Ik vind dat chic, maar tegelijk verbaast het me ook.”

Wat is volgens jou het geheim van het succes?

“Het programma is écht en dat komt duidelijk uit de verf. We weten niet wat er ons te wachten staat en reageren daar spontaan op. En we zijn dan wel alle zes in dezelfde sector aan de slag, maar elk op een eigen manier, elk met ons eigen karakter bovendien. Als kijker kun je je altijd wel in een van ons herkennen, of in de verkoper. En dat zorgt ervoor dat je meeleeft met wat er op het scherm gebeurt: als ik daar zou zitten, ik zou het zó aanpakken! Het spreekt ook alle leeftijden aan. Doordat ik mijn twee kinderen veelal vergezel in hun activiteiten – zo voetballen ze allebei bij Cercle Brugge – kom ik dikwijls met jonge gastjes in contact. Die komen mij vertellen dat ze het programma tof vinden. Laat je niet doen, hé Carlo! (lacht) Dat is toch knap? Want dát zijn misschien de commerçanten van de toekomst. Daar komt dan ook nog eens het verrassingseffect bij: hoe het afloopt, weet je nooit.”

Jouw grootste verrassing was allicht dat je Bart De Wever al in de eerste kamer overtuigde om je de gouden munt waaraan hij een grote emotionele waarde hechtte, te verkopen. Konden nog anderen je verrassen?

“Wendy Van Wanten! Toch een vrouw die tot de verbeelding sprak van mij als jonge snaak. (lacht) Ze bracht een beeldje mee van Lorenzo Quinn, een niet onbekende kunstenaar. Tja… Hoe denk je dan? Ik was 16 toen ze in 1994 op de cover van Playboy stond. Natuurlijk heb ik die gekocht! Dus ja, ze maakte iets los in mij en dan wil ik ook dat beeldje graag hebben. Ik moet toegeven dat ik het ook best prettig vind om af en toe met een bekendere mens te kunnen onderhandelen. Daar komt zoveel in samen: zij laten een kantje zien dat doorgaans niet bekend is, ik probeer er op mijn best naar voren te komen, we komen elkaar tegemoet maar er speelt ook competitie… Een fascinerende mix, vind ik dat.”

Worden verkopers slimmer naargelang de seizoenen vorderen?

“Het wordt er niet gemakkelijker op. Mensen informeren zich goed, al overschatten ze de waarde van hun object ook dikwijls. Maar er worden geen cadeaus uitgedeeld: wie geen geld op tafel legt, heeft niets.”

Hoe trekken jullie als dealers verkopers over de streep? Een techniek als cold reading, populair onder zogenaamde helderzienden, lijkt me daarvoor geknipt.

“Daar praten we eigenlijk nooit over. Maar zelf heb ik nog nooit enige mediatraining gevolgd of me gelijk welke techniek bewust aangeleerd. En daar ga ik ook niet aan beginnen. Ik ben as naturel as can be! Ik beschouw het trouwens ook als een compliment als mensen me zeggen dat ik echt mezelf ben op tv.”

Binnenkort ben je in een tweede programma te zien: ‘Stukken van dealers’ geeft naar verluidt een inkijk in jullie professionele en privéleven.

“Daarin worden we gevolgd onderweg naar een klant, tijdens ons werk, een sportdag met de kinderen… En hoe ver ga je daarin? Zolang het voor mij goed voelt, doe ik mee. Ik snap dat mensen dat leuk vinden, maar trek ook mijn grenzen. Het is een evenwichtsoefening, maar voorlopig valt die voor mij goed mee.”

(lees verder onder de foto)

Intussen ben je wel degelijk een Bekende Vlaming. Kun jij nog rustig winkelen in de supermarkt?

“Dat moet ik gelukkig maar zelden doen, maar ik krijg inderdaad de nodige aandacht als ik ergens kom. Patrick van der Vorst vertelde me toen ik begon dat die bekendheid pas begint mee te spelen na een drietal seizoenen. En dat klopt. Maar ik vind die aandacht ook niet erg. De reacties zijn bijna altijd sympathiek. Ik vind dat fijn. En vind het ook niet meer dan normaal om ook zelf positief te reageren, zonder daarmee de populaire jongen te willen uithangen. Het is niet de bedoeling dat ik ga zweven, dat zou mijn zaak geen goed doen overigens.”

Op welke manier hebben het programma en jouw aandeel daarin impact op je veilingzaak?

“Het geeft de zaak toch wel extra geloofwaardigheid. Ik merk dat mensen me gemakkelijker om advies vragen, want die Carlo lijkt wel te weten waarover hij het heeft. Mijn klantenkring is ook verruimd, er nemen nu mensen uit heel Vlaanderen contact op. Ik ben altijd heel transparant op zakelijk gebied. Ik wil mijn deel, maar ik zorg er ook voor dat mijn klanten goed varen bij een deal. Dat zien mensen op tv en daardoor zeggen ze ook sneller ja als ik bij hen langskom om hun aanbod te bekijken.”

Hoe slaag je erin de vinger aan de pols te houden in de zeer snel evoluerende veilingsector?

“Het gaat inderdaad enorm snel. Veilingverkopen in een zaal zijn niet meer van deze tijd. Ik doe er echt alles aan om mee te evolueren. Door jonge mensen met een hart voor kunst en design aan te trekken in de zaak, door objecten te evalueren via webcam, door live verbinding te maken met mensen aan de andere kant van de wereld die iets willen aanbieden, door in eigen huis hoogstaande foto’s van onze collectie te maken… We werken ook constant samen met zes internationale partners, telkens twee in China, Europa en de VS. Eigenlijk hoeft er niemand meer naar mijn verkoopzaal te komen. Ik zou zelfs graag de eerste in ons land zijn die helemaal geen kijkdagen meer organiseert, want alles staat online te kijk en te koop.”

Mensen vragen me gemakkelijker om advies, want ‘die Carlo lijkt wel te weten waarover hij het heeft’

Geen heimwee naar veilingmeesters die een verkoop bezegelen met een stevige hamerklop voor een volle zaal?

“Ik zie dat toch anders. Ik bespaar de mensen vandaag het drukke verkeer om tot bij mij te geraken. Toen ik besloot geen verkoopdagen meer te houden, omdat het publiek daarvoor toch afnam, was er lokaal wat tegenkanting. Maar we hebben infodagen georganiseerd om die mensen een voor een uit te leggen hoe ze met de computer, vanuit hun zetel, net hetzelfde kunnen doen als voorheen. Ik ben daardoor uiteindelijk een drietal trouwe klanten verloren, wat ik betreur. Maar door de nieuwe samenwerkingen kwam er duizenden bij. Ja, dan is de rekening snel gemaakt.”

Je maakte destijds naam met de handel in Aziatische kunst. Nu pak je uit met een veel ruimer aanbod antiek, design en kunst. Was je bang om ‘de man van de Chinese vazen’ te blijven?

“Ik ben dankbaar om die periode, het heeft ons huis op de kaart gezet. Maar ik heb de perceptie dat ik alleen maar Chinese vazen deed op tijd kunnen keren. Nu komen mensen met om het even wat tot bij ons: een bijzondere fles wijn, een mooi uurwerk, werk van bekende kunstenaars… En dat zijn niet zelden topstukken. Waarvan ik blij ben dat ze ons vandaag worden aangeboden, we hebben ervoor gewerkt. Die topstukken halen ook nog altijd hun prijs. Onder ons publiek zitten celebrities, musea, decorateurs, privéverzamelaars… Maar alles wat in het marktsegment daaronder zit, is vrij courante handel geworden. Mensen hebben soms jarenlang iets verzameld, of geïnvesteerd in pakweg een oosters tapijt, want het zou later veel opbrengen. Dat valt dus dikwijls tegen, vrees ik. En dan moeten we die mensen verwijzen naar andere verkoopkanalen. Ik ben hoe dan ook blij met waar we staan. We spelen mee, ons veilinghuis betekent iets. En dat wil ik niet overschatten, maar ik mag het toch wel waardevol vinden.”

(lees verder onder de foto)

Toen ik je voor het eerst interviewde, niet zo lang na de opening van Carlo Bonte Auctions, droomde je ervan ooit naar Afrika uit te wijken om er wilde dieren te helpen beschermen. Droom in zicht?

“De zaak bloeit, mijn vrouw heeft een goed draaiende praktijk als plastisch chirurg, er zijn onze zoon Georges van tien en dochtertje Lily die acht jaar jong is… Afrika staat momenteel niet op de agenda. Maar dat betekent niet dat de droom er niet meer mag zijn. Ik zou er heel graag eens voor een langere tijd rondreizen, maar voor de hand ligt dat niet. Weet je, ik ben iemand die heel tevreden is met wat hij heeft. En zich uitstekend kan verzoenen met wat hij niet heeft. Ik leef in het heden, geniet van vandaag en koester de mensen die ik om me heen heb. Verder maak ik me weinig illusies. En zo ben ik van plan om door het leven te komen.”

Mét de glimlach ongetwijfeld!

‘Stukken van mensen’ is te zien vanaf midden oktober op Play4, ‘Stukken van dealers’ gaat later dit najaar van start.

Lees meer over: