Visverwerkend bedrijf Neptunus jaar na faillissement weer bloeiende zaak

Sophie De Vadder en Bart Van Molle, hier met een roodbaars, hebben het visverwerkend bedrijf Neptunus er weer bovenop geholpen. © Davy Coghe
Hannes Hosten

Eén jaar geleden haalden de visverwerkende bedrijven Neptunus en Fish Express de kranten met een faillissement. “Het was een zware slag, maar binnen de week waren we weer bezig, zij het kleinschaliger. Vandaag is Neptunus weer een bloeiend bedrijf dat de klemtoon legt op kwaliteit en service”, vertellen zaakvoerders Bart Van Molle (48) en Sophie De Vadder (30). Bart leidde al het vroegere Neptunus, Sophie werkte toen in de zaak en staat nu mee aan het roer. “Een faillissement hoeft niet het einde te betekenen.”

Neptunus was destijds een bekende naam in Oostende. Het bedrijf werd eind jaren zestig in Dendermonde opgestart door de vader van Bart Van Molle. “Hij begon als visleurder, opende later een viswinkel en nog later kwam er een groothandel bij. Maar in Dendermonde vond mijn pa onvoldoende mensen om vis te verwerken. Daarom verhuisde hij het bedrijf in 1983-1984 naar Oostende”, vertelt Bart, die uit Baasrode afkomstig is, maar sinds tien jaar in Oudenburg woont.

Neptunus koopt vis in de vismijnen van Oostende, Zeebrugge en Nieuwpoort, maar ook rechtstreeks in IJsland. Die vis wordt verwerkt volgens de wens van de klant: fileren, versnijden, portioneren… In de regio levert Neptunus vooral aan restaurants, in de rest van het land aan viswinkels, rusthuizen, marktkramers en ambulante handelaars. Het vroegere Neptunus leverde ook gebakken vis en kibbelingen aan kraampjes, leurders en evenementen. “Zelfs eens aan Tomorrowland”, zegt Bart. “Gebakken vis doen we sinds de heropstart niet meer, maar ik zou er graag weer mee beginnen.”

Slapeloze nachten

“Ik ben in de zaak geboren en heb nooit iets anders gekend. Sinds 1991 werk ik mee. In 2016 startten we een nauwe samenwerking met het Zeebrugse visverwerkende bedrijf Fish Express dat toen naar Oostende verhuisde. Dat leek aanvankelijk heel mooi, maar het is eindigde in een faillissement”, legt Bart uit. “In het begin werkten beide bedrijven samen met in totaal 40 mensen, nog iets meer van Neptunus dan van Fish Express. Maar we hebben geleerd hoe belangrijk beroepskennis is in een visbedrijf.”

“Neptunus was een gevestigde naam in Oostende. Wij leverden zeven dagen op zeven aan de restaurants in de kustregio. Maar het aantal leveringen werd sterk verminderd en je moest voor 10 uur bestellen. Dat werkt niet. Je moet altijd paraat zijn voor de klant, altijd doorgaan. Ik zag al van bij het begin dat het fout liep, maar had niets meer te zeggen. Het faillissement deed me enorm veel pijn. Ik had me met hart en ziel ingezet voor Neptunus en er alles voor gelaten, ook mijn sociaal leven. Je bouwt daar 20 jaar aan en dan valt het als een kaartenhuisje in elkaar. Dat kostte me veel slapeloze nachten”, zucht Bart.

“Als je failliet gaat, wordt daar heel veel over gesproken. Ook voor de personeelsleden, sommigen met 25 of 30 jaar dienst, is het erg pijnlijk. Hier zijn tranen gevloeid”, gaat Bart verder. “Maar het heeft geen zin om met je kop tussen de knieën te zitten. Het kostte bloed, zweet en tranen om de curator te overtuigen, maar we zijn erin geslaagd. We overtuigden ook de banken, konden wat eigen kapitaal inbrengen en er waren ook enkele privépersonen en enkele trouwe leveranciers die ons wilden helpen. We zijn herbegonnen met vier personeelsleden van het vroegere Neptunus en de man van Sophie als chauffeur. Maar ook met andere oud-werknemers heb ik nog contact. Ik ben blij dat alle medewerkers van vroeger intussen hun weg hebben gevonden. Daar ben je ook mee begaan, dat ze allemaal hun boterham verdienen. Het was moeilijk hen achter te laten. Sommigen zouden nu graag weer hier beginnen.”

Ik zag meteen na de fusie dat het fout liep, maar had niets meer te zeggen

“Sinds 1993 was Neptunus gevestigd in een pakhuis van de vismijn aan de Haringstraat., vlakbij het Visserijdok. Een vijftal jaar geleden verhuisden we naar de Amandinestraat. Na het faillissement konden we heropstarten in een klein deel van dat gebouw dat we mochten huren. Daarna vonden we twee maanden onderdak in Zeebrugge. Intussen renoveerden we ons oorspronkelijke pakhuis in de Haringstraat dat we nu weer huren aan de vismijn. Sinds juni vorig jaar zitten we weer hier”, aldus nog Bart.

Sophie De Vadder werkte destijds bij Fish Express. Na de samenwerking met Neptunus zag ook zij al snel dat het fout liep. “Bart en ik voelden het allebei aankomen. Twee mooie bedrijven, met een mooie omzet, een mooie winst… maar samen lukte het niet. We vonden het zo jammer dat dit zou stoppen. We zijn dan gaan brainstormen over hoe we het bedrijf konden redden. Na het faillissement hebben we meteen de koe bij de hoorns gevat. Binnen de week waren we weer bezig. We konden de klanten toch niet in de kou laten staan.”

Wij zijn het beste bewijs dat een faillissement niet het einde hoeft te betekenen

“De medewerkers zagen ook dat het niet de goede kant uitging”, herinnert Sophie zich. “En ook de klanten zullen het wel gemerkt hebben. Als er nog drie dagen geleverd wordt in plaats van vijf… De klant is niet achterlijk. Nochtans werden ze niet echt op de hoogte gebracht. ‘s Ochtends hebben we hier nog geleverd wat we moesten leveren, daarna mocht iedereen naar huis. Ik kreeg nog drie uur lang telefoons van de klanten om te vragen wat er scheelde. Echt niet tof. Tot ik het antwoordapparaat inschakelde.”

Zeven op zeven

“Ondanks alles zag ik het zitten om mee te stappen in dit verhaal”, vertelt Sophie. “Het voordeel was dat ik bij Fish Express van alles heb gedaan: directiesecretariaat, kwaliteitscontrole, de Facebookpagina… Ik wist van alles wel iets. Mijn man gaf het laatste duwtje: je bent jong, het is nu dat je het moet doen. Zodat je later nooit moet zeggen: had ik maar… En ik heb er geen spijt van. Bart en ik overleggen over alles en beslissen alles samen. Het klikt.”

“Vroeger had ik nooit stress, maar na de nieuwe start was ik erg zenuwachtig. Bang om fouten te maken. Maar het enthousiasme is er weer. Het grootste deel van onze vroegere klanten hebben we terug. We zijn in korte tijd serieus gegroeid. Intussen hebben we alweer zes medewerkers in de productie en drie chauffeurs. Maar het is niet de bedoeling nog veel groter te worden”, zegt Bart. “We willen kwaliteit en service leveren, zodat de klanten tevreden zijn. In de regio leveren we weer zeven dagen op zeven, zoals vroeger. We kijken alleen nog vooruit. We moeten niet de grootste zijn van Oostende, maar wel de beste (lacht).”