Jurgen Crombez (49) restaureerde een bank tot banketzaal. Zelfs de kluis uit 1922 is ingericht voor culinair genot. “Hier lag op een bepaald moment de hele goudvoorraad van België”, zegt de horecaman die nu iedereen uitnodigt voor een speciaal jubileum.
“Neen, er zat niks meer in deze kluis toen ik de oude bank kocht.” Trots trekt Jurgen Crombez (49) de kluisdeur van 650 kilogram open op de benedenverdieping van ‘zijn’ Yperley. “Deze gerestaureerde kluis is nu een ideale ruimte voor een receptie of een culinair evenement voor een groep van 40 personen. Exact tien jaar geleden kocht ik deze voormalige nationale bank, die na de Eerste Wereldoorlog werd heropgebouwd in rococostijl.”
Dé toeristische as
Zijn feestzaal De Lissewal kon de vele boekingen niet meer aan en de herdenkingstoeristen waren in aantocht. “In de aanloop tot de vierjarige eeuwherdenking van WO I hadden we veel vragen van groepen en ambassades die wilden eten tijdens of na hun dagtrip. Niet in De Lissewal in deelgemeente Elverdinge, maar in het centrum van de stad.” Het pand ligt strategisch op dé toeristische as van Ieper: tussen de Menenpoort en de markt met het In Flanders Fields Museum. “Toen het te koop kwam, was er nochtans weinig interesse.”
Twee openbare verkopen
“Er waren investeringsmaatschappijen die bureaus en appartementen wilden inrichten, maar het is beschermd, binnen én buiten. Je doet hier zeker niet wat je wil. Er waren twee openbare verkopen. In 2014 waren er veel kijkers maar geen doeners. In 2015 probeerden ze het nog eens. Ik weet het nog goed. Het was een late maandagnamiddag en ik moest weglopen uit een horecavergadering”, vertelt Jurgen, die voorzitter is van Horeca Ieper. “Pudenerveus was ik. Die ruimte zat helemaal vol, maar tot mijn grote verwondering was ik de enige bieder. Het openingsbod was de instelprijs.Na de aankoop heb ik zeker nog eens dat bedrag geïnvesteerd in de restauratie. De huidige banketzaal voor 110 personen met sfeervolle binnentuin is uniek in zijn soort. Een gedroomde locatie voor elke receptie, feest, diner of congres.”
Frustrerend
Jurgen toont tien jaar oude foto’s op zijn telefoon. “Veel muren waren verstorven, er was opstijgend vocht vanuit de kelders, het regende binnen… ik moest investeren in afsluitkleppen en voor meer dan 100.000 euro elektriciteit leggen. Enorm frustrerend: voor de publieke sector was de elektriciteit hier goedgekeurd, maar alles was afgekeurd voor een horecabestemming. Voor mijn aankoop huisden hier de bureaus van enkele schepenen en de toeristische en andere stadsdiensten. Die witstenen, de decoratie in de muur… veel van wat je ziet is nu onbetaalbaar. Meer dan honderd jaar geleden lag de kost van arbeid en materiaal veel lager. Natuurlijk was de restauratie wel een gigantische kost. Mij eigen arbeid heb ik niet aangerekend.”
Betonverf
“In de eerste restauratiefase hebben we hier acht weken lang dag en nacht gewerkt met een ploeg van meer dan twintig mensen. We moesten alle toiletten uitbreken, grote oppervlaktes schilderen en het hele plafond kaleien met een verstevigende betonverf zodat het niet meer zou afschilferen. Ik mocht geen ruit ingooien, deur verplaatsen en openingen maken of dichten, helemaal niks! Die strenge beschermingsregels steken het ondernemerschap stokken in de wielen. Ik bleef wel vechten om de vroegere ‘comptoir’ van de bank te verzetten voor een ruimere banketzaal. De comptoir is nu in oorspronkelijke staat bewaard als toog, maar enkele meter verder dan vroeger.”
Nationale goudvoorraad
“De kluis, het archief en de rest van de benedenverdieping restaureerde ik in een tweede fase in 2018. Wist je dat dit de originele kluis is uit 1922? Ik heb de sleutels nog, maar ik kan ze niet meer sluiten. Alles is met gelaagd ijzer gevlochten en in beton gegoten. Bij de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog werd de hele goudvoorraad van België naar deze kluis verhuisd. Zie je die verluchtingsgaten: ze maken deel uit van het bewakingsmechanisme. Achter de muren loopt een tunnel die onder water stond. Van zodra dieven binnenbraken, kwamen ze in water terecht. De echo van het geplons moest de bewakingsagent met dienst alarmeren. Ik wou de kluis in ere herstellen omwille van de historische waarde.”
Druk
“De derde fase deed ik in 2019: de bovenverdieping isoleren en een congreszaal op de eerste verdieping inrichten voor seminaries tot zestig personen. In de toekomst wil ik daar nog een vakantiewoning uitbaten.” In het voorste stuk van het gebouw grenzend aan de Menenstraat richtte Jurgen z’n woonst in, met zicht op de markt, de Lakenhallen en de Menenpoort om de hoek. “Prachtig hé. Ik sta hier elke dag op met een stukje vakantiegevoel. Tot de telefoon gaat.”
Want ook na de grote herdenkingsgolf blijft het erg druk. “De Ieperlingen sloten de Yperley in hun hart: velen zijn preus dat dit prachtig pand in Ieperse handen bleef. Het alternatief was leegstand en verkommering. De inwoners zijn nieuwsgierig wanneer ze binnenkomen in één van de meest unieke panden die de stad rijk is. Alles bleef authentiek en is de moeite waard om te zien.”
Jubileumviering
Na de organisatie van talloze feesten, wil Jurgen nu zelf een jubileum vieren. “Tien jaar Yperley wou ik niet zomaar laten voorbijgaan. Ik heb meer dan 50.000 klanten, één grote receptie lukt dus niet. We dokterden deze maand een interessante culinaire formule uit aan democratische prijzen: grillmenu’s op de buitenhaard in kerstsfeer. Welkom in Yperley — The Christmas Edition. De plaatsen zijn beperkt.” (TP)
