Wielercafé De Hert is een begrip in de regio: “Ik heb mijn toog belegd met welgeteld 1.234 kroonkurken”

Uitbater Dirk Lamaire. (foto Coghe) © Foto Coghe
Emmy Dens
Emmy Dens Medewerker KW

Geen batterij blinkende tapkranen, dure geluidsinstallatie of kamerbreed tv-toestel: in café De Hert zal je dat allemaal niet vinden. Wél puilt de zaak uit van wielerparafernalia, behoren Eric Vannieuwkerke (vader van sportpresentator Karl) en ‘de weerman van Koekelare’ Geri Haerynck tot de stamgasten en zijn de tafeltjes belegd met kroonkurken.

Uitbater Dirk Lamaire (67) draait al meer dan vier decennia mee in de horeca. In 1981 begon hij een café-restaurant in Koekelare, zijn geboorteplaats. Ruim tien jaar later nam hij café De Hert in Ichtegem over.

“Het gebouw hier dateert van 1887. Het was vroeger een pastorie en toen het pand verkocht werd om aan de andere kant van de straat een nieuwe pastorie te bouwen, werden er hier twee cafés gemaakt. Het andere café werd later achtereenvolgens een bakkerij en een kopieercenter, maar dat bleef allemaal niet duren. Ik ben dus de enige die nog café houdt in de voormalige pastorie.”

Wielermuseum

“Zoals iedereen hier weet ben ik een echte wielerfan, een passie die ik geërfd heb van mijn vader. Ik heb het café in de loop der jaren dan ook volgestouwd met allerlei memorabilia. Ondertussen is het een beetje een museum geworden… Ik heb hier oude foto’s, krantenknipsels, truitjes, petjes, drinkbussen, boeken, badges, zelfs champagneflessen”, zegt Dirk.

“De tafel van de allereerste ‘Vive Le Vélo’ gaat hier niet buiten zolang ik er ben”

Ook Karl Vannieuwkerke is, net als zijn vader, geen onbekende voor Dirk. “Ik krijg regelmatig allerlei spullen en foto’s van Karl en Eric. Zo ben ik erg trots op de tafel die Karl in 2004 voor zijn allereerste Vive Le Vélo gebruikt heeft. De hele ronde van dat jaar staat er op uitgetekend en er prijken meerdere handtekeningen van renners en praatgasten van toen op. Daar hebben al een paar mensen geld voor geboden, maar die tafel gaat hier niet buiten zolang ik hier ben!”

Kroonkurken

De tafels en de tapkast in De Hert zijn op zijn zachts gezegd opvallend bekleed. “Als bezighouding tijdens de coronaperiode heb ik die allemaal belegd met kroonkurken. In totaal zijn het er meer dan 10.000, en ik weet ook dat er op de toog welgeteld 1.234 liggen”, vertelt Dirk.

Op de Markt, vlakbij het café, prijkt een flandrienmonument. “Weinig mensen wisten waarvoor het beeld stond, en na verloop van tijd werd er een gedenkplaat bijgeplaatst. Wat ik niet begreep was dat de gemeente er een foto van Briek Schotte bij gezet had. En dat terwijl we hier toch ook rasechte flandriens zoals Richard Depoorter en Jules Vanhevel hadden! Van Richard heb ik nog een lint dat om een rouwkrans hing bij zijn begrafenis in 1948. Dat kreeg ik van zijn zoon, die trouwens nog steeds in Ichtegem woont. Ondertussen is de foto van Schotte gelukkig vervangen.”

Wielercafé De Hert is een begrip in de regio, en uitbater Dirk is graag gezien door zijn stamgasten. (foto Coghe)
Wielercafé De Hert is een begrip in de regio, en uitbater Dirk is graag gezien door zijn stamgasten. (foto Coghe) © Foto Coghe

Dirk is ook een graag geziene omroeper bij lokale wielerorganisaties. “Dat doe ik al 24 jaar. Ik ben begonnen in 2000 dus dat kan ik gemakkelijk onthouden. Vroeger deed ik ook cyclocrossen, maar de laatste jaren is dat heel beperkt. Ik ben niet meer zo happig op de kou en de modder”, lacht hij.

Naast wielercafé is De Hert ook een supporterslokaal van KV Diksmuide-Oostende. “Toen ik De Hert overnam in 1991 maakte ik er een supporterscafé voor KV Oostende van, dus is het maar logisch dat ik de ploeg niet laat vallen na het ongelukkige faillissement en de samensmelting met Diksmuide. Nog een reden om dankbaar te zijn tegenover Karl Vannieuwkerke.”

Toekomst

Dirk is niet meer van de jongsten, maar denkt nog lang niet aan stoppen. “Ik wil hier graag blijven zolang mijn gezondheid het toelaat. Ik huur het pand maar heb een heel redelijke schikking getroffen met de huidige eigenaar. Die kocht het pand als investering, met het oog op zijn toekomstplannen, maar hij verzekert mij dat ik hier nog een aantal jaar zal kunnen blijven.”

De stamgasten die we aantreffen hopen ook dat Dirk hen nog een tijdje zal bedienen. “Hier kunnen we nog gewoon zonder tralala een pintje komen drinken en een babbeltje doen”, klinkt het.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier