Wie niet wil dat haar man elke dag alleen op café zit, moet met hem mee. Of het echt zo gelopen is tussen Vanessa Claeys en Nick Clauw, weten we niet. Feit is dat de twee nu al veertien jaar de werkvloer delen, achter de toog van ’t Nieuw Bulskamp. En ze zijn vastberaden om hier samen nog vele jaren voort te doen, als vertrouwenspersonen voor de vaste klanten.
We treffen Nick Clauw (40) druk in de weer met een hogedrukreiniger, volop bezig aan de lenteschoonmaak van het ruime terras van ‘t Nieuw Bulskamp. Hij is naar eigen zeggen op papier de baas van het café en de klusjesman die hier geregeld iets vernieuwt of herstelt, al staat hij ook fulltime achter de toog. Toch komen de meeste klanten volgens hem voor zijn aangename vrouw, Vanessa Claeys (37). “Wij vormen al twintig jaar een koppel en we runnen het café nu veertien jaar samen”, vertelt zij. “We hielden de babyborrel van onze oudste zoon hier in het zaaltje en toen zagen we dat het café te koop stond. Een paar maanden later tapten we onze eerste pinten. Nick had toen al wat horeca-ervaring als afwasser en als kelner in verscheidene restaurants in Veurne en De Panne, maar voor mij was dit een compleet nieuwe wereld. Ik was echter op zoek naar een uitdaging, dus hebben we ons met volle overgave aan deze sprong gewaagd.”
Drie aapjes
Ondertussen voelt Vanessa zich een echte cafébazin. “Ik hou van de sociale contacten met de klanten. Ik kan goed luisteren, maar ik praat ook graag mee. Sommigen komen hier al vele jaren en zo bouw je samen een hechte band op. Dan is een grapje nooit veraf, al moet je als cafébazin ook meelevend kunnen zijn. Je hoort hier immers van alles. Sommigen leggen meteen hun ziel bloot, anderen worden liever met rust gelaten. Dat is een kwestie van aanvoelen. In ieder geval is het alom bekende principe van horen, zien en zwijgen heilig voor ons”, wijst ze naar de drie aapjes achter haar. “Die beeldjes kregen we bij onze opening cadeau van een vroegere cafébazin en ze staan hier nu nog altijd”, pikt Nick in. “Het interieur hebben wij zeven jaar geleden wat opgefrist, maar het meubilair hebben we overgenomen van de vorige uitbaters. Ook de naam hebben we behouden. De uitleg daarachter kan ik niet met zekerheid zeggen. Nog eerder heette het café Rethorica en toen stonden onze achterburen hier achter de toog. Zij zijn intussen krasse negentigers, maar hoe oud het café zelf is, weet ik niet precies.”
Fietsers
’t Nieuw Bulskamp staat in de schaduw van de Sint-Bertinuskerk. “Veel kerkgangers komen hier tegenwoordig niet meer over de vloer. Sommige bewoners van woonzorgcentrum St-Anna steken wel eens de straat over wanneer er familieleden op bezoek komen. Zo komen zij eens buiten en zien ze eens iets anders dan de cafetaria”, weet Vanessa. “De meeste van onze klanten zijn fietstoeristen, die hier een pauze inlassen op de knooppuntenroute. We hebben buiten plaats voor maar liefst zestig stoelen, dus werken wij ons op zonnige dagen in het zweet wanneer zij uitrusten. Dan komen we hier wel eens handen te kort, al duurt zo’n coup de feu meestal maar een paar uren. Op weekdagen zien we ook veel vaste klanten die na het werk een pint komen pakken. Heel laat wordt het hier echter nooit. Tegen 20 uur sluiten we dikwijls de deur. Het gewijzigde sluitingsuur tijdens de coronaperiode vergde van ons dus geen aanpassing.”
Hoogdagen
Het feestzaaltje tussen het café en het terras is nog altijd af te huren voor babyborrels, rouwmaaltijden of verjaardagen, al was die agenda de voorbije jaren natuurlijk zo goed als leeg. Zelf organiseren Vanessa en Nick geen activiteiten en er zijn ook geen clubs verbonden aan het café. “Hoogtepunten op onze jaarkalender zijn wel de eerste zondag van augustus, wanneer de rommelmarkt altijd heel wat volk naar Bulskamp lokt. Een maand later, op de eerste zondag van september, is er hier kermis. Dan vinden de inschrijvingen voor de Elfdorpenronde van wielerclub Hoger Op plaats in ons café. Het startschot weerklinkt telkens voor onze deur”, aldus Nick.
Vast gezicht
Aan stoppen denkt het koppel nog niet. “Daar zijn we nog te jong voor”, lacht Vanessa. “Ook een carrièreswitch is zeker niet in de maak. Ik zie geen reden daartoe, want ik zou niet weten wat ik anders liever zou doen. Zolang er volk komt en wij het graag doen, blijven we hier dus met de glimlach samen achter de toog staan. Zo’n lange staat van dienst wekt overigens vertrouwen bij de cafégangers. Wanneer wij zelf eens iets gaan drinken, doen we dat liefst op onze vaste stek, waar een vast gezicht ons verwelkomt”, klinkt het nog.
Het volkscafé
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
