Café De Zwarte Leeuw verhuisde van het Kerkplein naar de Tieltstraat waar vroeger café Nele huisde. “En onze klanten verhuisden mee. Op onze vroegere locatie hadden we een biljartclub, nu starten we straks een dartsclub op.”
Chris Vangampelaere (49) is van Sint-Jan (Wingene) afkomstig, zijn echtgenote Sandra ‘Sandy’ Fraeyman (49) uit Ruddervoorde. “Maar ondertussen kent ze al meer volk in Wingene dan in haar geboortedorp”, weet Chris. “Zij ging al vanaf haar 14de bij een nonkel, die een restaurant had, helpen.”
Hun gezamenlijk horecaverhaal startte het koppel in café Don Quichotte in de Pontweg in Tielt. “Drie jaar hebben we dat gedaan, maar we moesten stoppen omwille van gezondheidsredenen. We zijn dan allebei ook weer uit gaan werken. Maar de microbe bleef aanwezig. In mei 2013 zijn we dan van start gegaan in De Zwarte Leeuw op het Kerkplein. Maar daar moesten we dus opkrassen. Er staan ondertussen appartementen. Wij waren al klant hier in café Nele en wisten dat de vorige uitbaters Jonny en Lydie hun zaak wilden overlaten. Iemand anders heeft het gebouw gekocht, er is immers ook veel grond bij. En wij zijn hier in oktober 2019 van start gegaan.”
Het café bestond al 60 jaar en onderging een grondige metamorfose. Maar Chris en Sandy waren amper enkele maanden op hun nieuwe locatie toen corona uitbrak. “Uiteraard kwam dat hard aan, we hadden pas onze verhuizing achter de rug en moesten al de deuren dicht doen. De eerste drie maanden lockdown konden we nog wat plaatsen. Het was misschien een rustmoment zoals we dat nog nooit gekend hadden. Maar die tweede lockdown was er te veel aan. Ik ga al van mijn 16 jaar werken, maar nu voelde het alsof ik aan den dop zat.”
“We maakten van die tijd gebruik om alles een nieuw likje verf te geven en ons terras vooraan is ook een aandenken aan die periode. In de zomer is dat zeker een aanwinst. We serveren dan onder meer verse sangria en die wordt duidelijk gesmaakt. Maar corona kost ons nu nog altijd klanten. Er zijn uiteraard al wat mensen overleden in die bijna negen jaar dat we hier café houden, maar ook enkele vaste stamgasten hebben zich niet laten vaccineren. En dan mag je ze niet binnen laten. Tenzij ze een herstelcertificaat hebben, zotte toestanden waaraan hopelijk snel een einde komt.”
12 jaar gekoerst
De naam Chris Vangampelaere doet misschien nog een belletje rinkelen in wielermiddens. “Ik heb 12 jaar gekoerst, van mijn 12de bij de aspiranten tot mijn 24ste bij de liefhebbers. Beloften bestonden toen nog niet, je reed meteen mee bij de liefhebbers. Ik behaalde toch negen zeges in mijn carrière, mooie herinneringen. De koers dragen we hier nog altijd in ons hart. Op onze vroegere locatie waren we ook het fanlokaal van Michael en Dieter Vanthourenhout. Maar Dieter is gestopt en sinds Michael naar Wetteren verhuisd is, heeft hij daar een lokaal. Maar we maken er nog een traditie van om ieder jaar met de bus naar een cross te trekken, de drank aan boord is dan gratis. De koers wordt hier net als het voetbal overigens uiteraard op tv getoond. Vroeger supporterden we voor Philippe Gilbert, maar nu hebben we de focus verlegd naar Yves Lampaert. Nee, hij is hier nog nooit geweest, maar zijn nonkel Geert kom hier wel over de vloer. Met Parijs-Roubaix huren we dan feestzaal De Verrekijker af en kijken we op groot scherm. Op onze vrije dagen gaan wij ook vaak naar de koersen kijken, het wielerbloed blijft dus door onze aderen stromen.”
Politiek is een gespreksthema dat ik bewust uit de weg ga
Terwijl de dartssport nu een echte hype geworden is, waren Chris en Sandy al langer verslingerd. “In de periode dat we geen café hadden zijn we veel gaan spelen over de plas, maar ook overal rond in Europa. Zowel mijn vrouw als ik mikten op een mooi klassement in die tornooien. Straks starten we hier ook een dartsclub, die zal wellicht The Black Lion gaan heten. En in het paasweekend organiseer ik in De Verrekijker ook al een tornooitje. Of de kampioen in onze nieuwe club al bekend is? Nee, ik zal niet meedoen. Dat is geen gezonde situatie. Ik kan ook vrij goed biljarten, maar deed ook niet mee in onze biljartcompetitie die we vroeger hadden. Hier stond ook nog een tijdje een biljart, maar die nam te veel ruimte in en de andere klanten werden verstoord. Jammer, want het geeft toch iets extra aan je café. Veel mensen kijken er ook graag naar.”
Stella in de fles
Het publiek in De Zwarte Leeuw is echt gevarieerd. “Enkel echt jonge gasten hebben we hier niet. Dertigers zijn zowat de jongste klanten hier. Op vrijdag is het wel druk, dan komen er velen om een pintje na het werk en om het weekend in te zetten. En naar traditie ook op zondagavond kan het behoorlijk druk zijn. We hebben hier een bendeke dat daar de vaste uitgaansavond van gemaakt heeft. Maar we klagen niet, onze klanten zijn mee verhuisd. Zelfs de mensen die op woensdag naar de markt gaan, doen nog altijd de moeite om tot hier te komen.”
Opvolging zit er niet meteen aan te komen. “Onze dochter Lisa (26) werkt in Delhaize in Wingene, zoon Dario (19) heeft even in d’Hespe in Tielt gewerkt. Maar dat bleek niet meer combineerbaar met zijn vast werk bij Bouwservice Van Hulle in Tielt. Maar we gaan zelf zeker nog een tijdje door. ‘Tot ik sterf’, zegt mijn vrouw, dus zal ik wel mee moeten in dat verhaal. We proberen onze klanten ook te soigneren. De prijs van een pintje houden we op twee euro, veel hoger moet je in een dorp niet gaan. Al lopen de kosten heel snel op. Ik zorg ook dat we over alles kunnen mee praten, ik ben goed geïnformeerd als we ‘s morgens openen. Maar de jongste tijd ging het wat te veel over corona. Er is een onderwerp waar ik me niet aan waag: politiek. Zowel lokaal als nationaal doe ik daar geen uitspraken over. De Zwarte Leeuw, die al meer dan 100 jaar bestaat, was vroeger een Vlaams café. Maar ik ga zo’n gesprekken uit de weg, daar komt discussie van.”
De huisbereide picon gaat vlot over de toog en verder ook de gewone pils. “We serveren hier zowel Jupiler als Stella. Wij waren het overigens die Stella, die nu ook populair is in de fles, weer in Wingene introduceerden.” Het koppel is ook goed op elkaar ingespeeld. “We doen alles samen: van kuisen tot bestellen.”
Zoon Dario speelt bij KVC Wingene, dat aan de leiding staat in vierde provinciale B. “Gaan kijken is niet makkelijk voor ons, omdat we dan meestal open zijn.” Ontspanning vindt het echtpaar in hun jaarlijkse reizen. “We gaan al 20 jaar naar hetzelfde resort in het Turkse Side. We gaan twee keer per jaar en kennen er al goed onze weg. In zoverre zelfs dat ik daar eens een taxichauffeur de weg moest wijzen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
